Laatste wens

samenwerken

Sterven doen we allemaal op onze eigen manier, en wat op dat kwetsbare moment fijn voelt is ook voor iedereen anders. Sommige mensen zijn het allerliefste in hun eigen ’thuis’, maar het gebeurd ook regelmatig dat iemand thuis niet meer fijn vind. Als er weinig tot geen netwerk is kan het voorkomen dat iemand een groot deel van de dag en nacht alleen is.

En dat kan ontzettend angstig zijn.

Kortgeleden kregen we zo’n hele schrijnende zorgvraag binnen. Deze oudere dame was aan haar laatste stukje leven toe en wilde niet in haar eigen omgeving blijven. Voor haar voelde thuis niet meer fijn.

Maar door de huidige beddendruk was er geen plek. Geen plek in de hospice, en geen plek op de locaties waar normaal gesproken deze zorg wordt verleend. Buiten de regio zoeken wil je liever niet, haar dierbaren moeten fijn dichtbij kunnen zijn. Maar haast was vanzelfsprekend wel geboden. Dan ga ik buiten de vaste hokjes denken, iets waar ik heel erg dol op ben 😉 Haar laatste wens was belangrijk. Na wat creatief speuren vond ik een plekje op een locatie in haar eigen buurt, die deze zorg normaal eigenlijk niet bieden.

Samenwerken

Ik overlegde met mijn collega-verpleegkundige van de locatie, hoe zij erover dacht om deze dame een warme plek te bieden. Ik belde de huisarts, die heel betrokken was en gelukkig graag een extra stap wilde zetten voor haar. Ons medisch technisch handelen team vroeg ik, of ze op die locatie hun specialistische zorg wilden verlenen. En alles lukte! Na een paar fijne gesprekken stonden alle seinen op groen. De volgende ochtend haalde de ambulance haar thuis op, kon ze het laatste stukje van haar leven doorbrengen op de plek van haar keuze.

Wat een schitterend voorbeeld van fijn samenwerken.

Mijn hart ligt bij die directe zorg, en ik ben nog steeds oprecht dol op mijn vak. Om iets te kunnen betekenen voor een ander is geweldig. Die middag zat ik dan ook met een grote grijns op mijn tronie op de fiets naar huis. Dat ik de laatste wens van een dame in haar terminale fase had weten te vervullen, maakte me meer dan blij.

Published by Cynthia Poen

Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon.

6 thoughts on “Laatste wens

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *