Buiten zijn is mijn redding, oprecht, voor van alles. Soms ga ik naar buiten om mijn hoofd leeg te maken en soms ben ik zo blij als ik wakker wordt dat ik niet anders kan dan de frisse lucht in. Naar buiten, zomaar wat lopen en genieten van mooie luchten, mooie natuur of ons mooie duin. Weer of geen weer.
Buiten zijn verveeld me nooit, want er valt altijd wel iets te beleven. Een enorme bui die op het punt van losbarsten staat, harde wind of een kraakheldere ochtend. Als ik me naar buiten waag, is er altijd wel iets. Soms regen ik zeiknat, maar er gebeurd ook altijd wel iets gezelligs. Mafkees he?! I know hoor.
Afgelopen week liep ik ook weer vroeg buiten, fijn muziekje op mijn oren terwijl ik de zon op zag komen. Ik werd continu ingehaald door hordes tieners, joelend en klooiend zoals alleen jeugd dat al fietsend kan. Zware rugzakken en blije koppies, aanhangen aan de arm van je vriendje die een brommer heeft en dan samen met een bloedgang over dat fietspad razen. Ik moest erom grinniken, en vooral snel opzij springen, ze reageerden in koor al joelend op mijn sprintje. Voor heel even leek alles weer gewoon, voelde alles weer gewoon, zoals het moest zijn.
Opgetogen
Op de terugweg kreeg ik nog een spontane knuffel van een Huskey, die voelde mijn opgetogen stemming vast aan gok ik, en weer moest ik grijnzen. Met een opgeladen batterijtje schoof ik even later achter mijn laptop, mijn werkdag had al een zalig begin gehad.
Diezelfde middag had ik een oud-collega aan de telefoon. ‘Ik zag je nog lopen vanmorgen vroeg. Nou ja lopen, je liep swingend over de stoep volgens mij’. Lichtelijk beschaamd schoot ik in de lach, en ik verontschuldigde me voor mijn wat gekke afwijking. ‘Zit in mijn genen, kan ik niks aan doen, bij fijne muziek moet ik meebewegen’. ‘Ik vond het heerlijk juist, antwoordde hij enthousiast, ik werd er zelf helemaal blij van, om jou vrolijk over die stoep te zien schuiven. Daar heb ik de hele dag lol van gehad, van dat plaatje’. Hoe leuk is dat, een oprecht complimentje, en ik zit me alleen maar te schamen voor mezelf, tut.
Dat uurtje wandelen had me mooi weer voor een volle week aan blije momentjes opgeleverd. 🙂