Soms voel ik me weleens een zuurpruim. Ja echt, ik 😉 Over alles waar ik ongewild zo ontzettend vaak mee geconfronteerd wordt. Soms betrap ik mezelf erop. Dan zit ik hartgrondig en met zo’n cynisch toontje terug zit te praten, naar radio of televisie.
Deodorant reclame’s die 72 uur bescherming beloven. Hé joh, dan heb ik alweer drie keer gedoucht hoor, no need aan die 72 uur 😉 Daar zeur ik dan dus over, kan het niet helpen. Nooit gedaan nog, dat zeuren? Aan te raden hoor, echt! En dan lekker luid he?! Vanuit de keuken brullen of zo, genieten is dat.
Of die reclame over die oude onderbroeken met echte lichamen erin, de nieuwe onderbroeken worden door een wasbordje geshowd. Doe gewoon ook die echte lijven in zo’n strakke fuik roep ik dan, wat een onzin. Onuitspreekbare ingrediënten van spulletjes die je op je gezicht moet smeren. De liefste en ik doen weleens een wedstrijdje wie het in één keer goed uit kan spreken. Nog nooit gewonnen, shame on me, maar ik ben dan ook niet echt een meisje-meisje.
Reclame
Geweldige sopjes, bijzondere preparaten, reclame’s om je geld te vergokken( gooi het maar meteen weg roep ik vaak)en eten, heel erg verschrikkelijk veel eten. Mocht je op dieet zijn dan zakt de moed je acuut in de schoenen, dankzij al dat verleidelijke voer dat aan je neus voorbij vliegt. En ondanks mijn Nee/Nee sticker op de brievenbus krijg ik ook nog steeds post van bepaalde loterijen. Die hebben die stickers slim omzeild, wat een geld zal dat kosten. Moet ik weer naar die papierbak, zucht.
En dan heb ik het nog niet eens over de martelwerktuigen die verhuld als een soort schoonheidsapparaten worden aangekondigd. Wie laat zich die troep aansmeren denk ik dan. Gieren toch?! Vanzelfsprekend spreek ik mezelf daarna weer toe. ‘Niet zo zuur Cynt, roep ik dan, je zit weer te haten’. De keuringsdienst van waren kijk ik wel elke week, bizar wat er naar boven komt, wat worden we in de maling genomen met zijn allen.
Ik blok het maar, al die reclame. Net zoals dat onderzoek over hoeveel er nou eigenlijk verdiend wordt door bedrijven aan alle goede doelen, aan giro 555, aan de armoedebestrijding. Onze wereld gaat langzaam kapot aan inhalig gedoe. Normen en waarden het raam uit, ik schraap nog wat miljoenen bij elkaar ten koste van. Ik moest aan een kikker in langzaam opwarmend water denken, toen ik aan onze wereld dacht, het kookpunt is al bijna bereikt.