Mijn bundel heeft me zelfvertrouwen gegeven. Als ik een boek kan schrijven, dan ligt er misschien nog veel meer voor me in het verschiet. Er dwarrelen wel meer doelen in mijn hoofd rond die ik zou willen behalen maar het Pieterpad lopen staat al een poos op mijn verlanglijstje. Nederland is prachtig en tijdens dat lopen kom ik vanzelf op plekken die ik zelf niet snel op zou zoeken. Dat is ‘an sich’ een mooie bijkomstigheid en ik gok dat er meer volgen.
Meestal wandel ik in mijn eigen buurt, even naar het strand, een rondje duin of de polder in. Het verveelt me nooit, dat vooropgesteld, maar dat verlangen om lopend heel Nederland te verkennen bleef maar roepen. Geen idee waarom maar het lijkt me oprecht geweldig.
Lopen
Dat wandelen heeft me in het leven meer dan eens de juiste weg gewezen, als ik het even niet meer wist ging ik naar buiten. Gewoon, mijn ene been voor mijn andere zetten en lukraak zonder doel in de rondte zwerven terwijl ik mijn gedachten hun gang laat gaan. Ik voelde me altijd beter na een paar uur lopen, zonder uitzondering. Alles wat me dwars zat had ik dan op een rijtje en vaak ook wat ik eraan moest doen. Maar het leerde me ook om te kijken naar wolkenluchten die steeds maar weer veranderen, om naar al die natuur te kijken. Als je echt kijkt ontdek je steeds weer zoveel nieuws. En dat wil ik nu ook verder van huis, ontdekken van mooi.
Inmiddels geloof ik dat als ik mijn zinnen ergens op zet, dat het me dan ook lukt. Ik moet het graag genoeg willen ( mits ik behaalbare doelen stel vanzelfsprekend, niet teveel van de waanzin die ook rondspookt in mijn bol een stem geven ;-)) en er dan voor gaan. En een nieuw wandelavontuur is dus mijn volgende ’te behalen’. Nieuwe mooie plekjes ontdekken en fijn buiten zijn, ik kijk er oprecht naar uit.
De routeboekjes zijn in huis gehaald en de eerste staat op korte termijn gepland. Ik kan niet wachten om te starten!