Buuffie

spel

‘Buuffie kijken’? Gezellig kleppert ze aan de brievenbus. Bijna twee is ze, mijn buurmeisje, en ik ben dol op haar. Parmantig stapt ze onze voordeurdrempel over. ‘Binnen’ heeft ze besloten terwijl ze met een glimlach in mijn gang staat. Haar wereld ontwikkeld zich razendsnel en vaak ben ik net zo verwonderd als zij is door de snelheid ervan.

De camperbusjes op de richel in de hal zijn favoriet. ‘Auto rijden’ is meestal het eerste wat ze roept als ze in onze hal staat. Het kleed in de kamer is ‘zacht’ en ze wil een keer of wat zogenaamd slapen. Buuffie ook natuurlijk, ik moet ongeveer alles wat zij doet ook doen. Volgen graag buuffie 😉

Mijn blote voeten vragen ook bij haar om blote voeten. Haar miniatuur sokken en schoenen gaan uit en belanden op de richel naast de auto’s. Giechelend wiebelt ze met haar blote teentjes.

Spel

Alle stoelen worden getest, binnen en buiten, waarna we alles nog een keer uittesten. Deze klimgeit is er druk mee en ik ben een brave volger. En waar de buurman eerst met argusogen bekeken werd wordt hij nu ook geacht ‘auto te rijden’. Ook zijn voeten worden bekeken, ook bloot, ze knikt goedkeurend. Buurman koetelt gezellig mee met haar spel, die vind het allemaal best. De auto gaat over benen (van buuffie verteld ze enthousiast terwijl ze op mijn benen klopt), langs blote tenen ( reden voor een giechelsalvo) en tussen de stoelleuningen door.

Ik geniet me te pletter. De verwondering van deze schat is prachtig en dat ze bij ons wil spelen is razend bijzonder. Haar wereld is één spectaculaire ontdekkingstocht. Een groot deel van de dag bestaat uit steentjes en schelpjes zoeken, en ze zijn allemaal even mooi. Elk bloemetje en elk beestje wordt vol overtuiging aangewezen terwijl ze door de achtertuin rommelt. Ze weet al heel veel, deze jongedame. Losse woordjes gaan langzaam maar zeker over in ‘semi’ verstaanbare zinnen. Ze is razend bijzonder, dit kind, en wij zijn dol op haar.

Bij het weggaan worden er kussen en knuffels uitgedeeld. Een laatste zwaai en als toetje toe krijgen we nog een handkus. Wij kunnen er weer even tegen 🙂

Published by Cynthia Poen

Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon.

4 thoughts on “Buuffie

  1. Heerlijk is dit. Wij hebben inmiddels 3 kleinkinderen. Van 3 jaar, 1 jaar en 1 week.
    De woensdagen zijn voor deze kids gereserveerd. Echt leuk die verschillende leeftijden en belevingswerelden. Bijkomende voordeel is dat ik weer legitiem van de glijbaan af mag.

    1. Ik geniet ook volop van haar Peet! En wat heerlijk dat jullie er drie hebben, van een week nog wel, gefeliciteerd! Rijkdom, ook voor die kleintjes die opgroeien met opa en oma. Kijk je uit op die glijbaan? Groet Cynt

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *