Een boek schrijven is nogal een stormachtig gebeuren en aan geld levert het bijzonder weinig op. Ik verdien eigenlijk vooral aan de nieuwe persoonlijke inzichten, inwendig huppelende Cynthia’tjes en de opgewonden dromen over boeklanceringen.
Ik ontdek ontelbare nieuwe kanten van mezelf 🙂
Een paar weken geleden heb ik mijn vaste meelezers via Facebook om een reactie gevraagd over een stukje van dat boek dat ik aan het schrijven ben. Ook al houden een aantal van hen niet van fictie of die stijl van schrijven. Maar niet geschoten is altijd mis, en ik was oprecht blij met elke reactie, persoonlijk of in het openbaar!
Dankzij een hele lieve collega en een dierbare vriendin, die de eerste ruwe versie wilde lezen, en de schrijflessen die ik volgde zit ik op het juiste spoor. Ik ben al heel ver met dat herschrijven. De laatste weken was ik bezig met een extra scheutje, iets teveel woorden weghalen en synoniemen bedenken. Smaak en kleur en geuren mee mengen. Schilderen met woorden, mijn favoriete bezigheid.
Verhaal
Maar het wordt gaaf, echt oprecht. Ik ben nu al trots op het resultaat 🙂
Het manuscript ligt nu bij mijn redacteur, met trillende handen heb ik mijn kindje aan een ander gegeven. Loslaten Cynt, je kan het. Sindsdien ligt mijn MacBook wat verloren in de hoek. De afgelopen weken kroop ik na mijn werk meteen een paar uurtjes achter dat ding, zat ik heerlijk aan mijn verhaal te kleien. Ik voel me onrustig zonder. Het was zo lekker om te fantaseren over wat er anders en beter kon. Nu heb ik de stofzuiger maar gepakt na mijn werkdag. De liefste kreeg zowat een hartverknettering toen hij thuiskwam en ik met dat ding in mijn handen stond 🙂
Ik tel de dagen. Ik kan niet wachten op de feedback, en tegelijkertijd zie ik er als een berg tegenop.
Van alles wat ik ooit dacht te worden, maakt ‘schrijver zijn‘ geen onderdeel uit. Om dat te mogen zijn is een fantastisch avontuur.