Ik heb weer eens wat. Ik weet het hoor, ik krijg er ook het heen en weer van. Maar als ik mijn stukjes teruglees is net alsof het in mijn leven vooral feest en ladida is. Nee dus.
Sinds ze dachten dat ik een nierbekkenontsteking had is er inmiddels alweer een week of wat verstreken. Na die hevige pijn, die ineens ontstond en waar ik dol van werd. Ik zag mijn geest alweer dwalen want het knapte maar niet op. Net op het moment dat ik zo lekker ging 😉 Het zal toch niet weer een niersteen zijn dacht ik toen nog.
Ik geloofde meteen wat de dokter zei dus die kuur nam ik braaf in. En vervolgens veranderde er geen fluit. Nu stond er toevallig al een CT scan gepland, voor iets anders in diezelfde regionen, dus besloot ik die af te wachten. Als daarop niets te zien was, was het vroeg genoeg om verder te speuren.
Ondertussen liep ik welhaast krom, op het werk werd er gegrinnikt als ik af en toe plat op de grond ging liggen of zat te schuiven op mijn stoel maar niets hielp. Niet echt.
Dokter
De uitslag kwam. En waar ik die hevige pijn had was niets te zien. niks, nakkes, nada. Het mensenlichaam is en blijft een bijzonder ingenieus ding. Stiekem baalde ik als een stekker natuurlijk want iets zien= oplossing. Helaas pindakaas Cynt. Verder speuren dan maar, want het moet ergens vandaan komen. Ondertussen had ik zelf natuurlijk ook wel wat ideetjes 🙂 Met een vader die we in de familie gekscherend ‘dokter Stam’ noemen, en mijn eigen achtergrond, kon ik niet achterblijven. Hoog tijd voor een onderzoekje naar eventuele oorzaken. In de tussentijd werd ik er bij tijd en wijlen wel wat wanhopig van want niks was fijn.
Bij de dokter haalde ik lichtelijk moedeloos de spreekwoordelijke schouders op. ‘Ik heb zelf wel een idee, eigenlijk kan het amper iets anders zijn’. Dokter benoemde waar zij aan dacht en bij mij leefde dezelfde gedachte. Zenuwpijn. Soms ontstaat het, doe je niks aan, niet elke kwaal heeft nou eenmaal een directe aanleiding.
Dus zware medicatie( waar ik letterlijk en figuurlijk wel even van moest slikken) en mak aan. Ik duim dat het snel weer beter gaat. Want om heel eerlijk te zijn mis ik mezelf 😉