Olifantendracht

proces

Dit papieren kind was een olifantendracht in het kwadraat, en heel lang heb ik getwijfeld of het wel zou lukken. De weken raasden voort, werden met eenvoudig gemak maanden, en nog was er niks. De uren dat ik ervan wakker heb gelegen zijn niet op één hand te tellen. En op twee ook allang niet meer. Toen het manuscript eenmaal was geschreven wilde ik, meer dan wat ook, dat het een boek zou worden.

Er is maar weinig leuker dan iets vanuit niets te creëren en dat vervolgens in handen hebben.

Maar ook dat bleek een moeizaam proces. En nu is mijn boek dan toch te koop. Mijn boek. Ik herhaal het in mijn hoofd een paar keer, proef de woorden op mijn lippen. En ook al is het niet de eerste, deze was vele malen moeilijker.

Het was als trekken aan een dood paard om het voor elkaar te krijgen. Als een gevecht.

Meer dan eens heb ik de handdoek in de ring willen gooien. Besloot ik om een andere weg in te slaan. Maar steeds opnieuw verlegde ik mijn grens. Ik wilde niet opgeven.

Proces

Het zou zo zonde zijn van alle energie die er al in had gestoken. ‘Doorzetten Cynt, het komt vast goed’.

Nu het boek er is voel het als een anti-climax. Ik kan er nog niet blij mee, of trots op zijn. Nog niet. Ik hoop van harte dat het nog komt, maar op dit moment betwijfel ik dat. Het hele lange, trage proces van tegenslag op tegenslag, elke teleurstelling en elke verbroken belofte die ik voor mijn kiezen kreeg (en dat waren er echt heel veel)hebben bij mij een kater achtergelaten. Mijn enthousiasme is compleet verdwenen en ik betwijfel oprecht of ik het nog terug ga vinden. Nu het zo door mij gewenste boek er is, weet ik oprecht niet meer waarom ik het zo graag wilde.

Het voelt belachelijk, als een misplaatste sollicitatie voor een presidentsfunctie.

Ik moet wachten tot ik hem zelf in handen heb, ( want ik heb hem ook nog niet gezien) Zelf moest ik hem natuurlijk ook gewoon bestellen 🙂 Het is een passend einde voor iets dat tot nu toe een nare smaak bij mij heeft achtergelaten. Ik hoop vurig dat de eerste recensies die nare smaak teniet zullen doen.

Published by Cynthia Poen

Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *