Hun zachte stemmen klinken helder als glas en doorbreken de stilte van de donkere nacht. Als vanzelf zing ik mee. Vanzelfsprekend alleen inwendig, mijn talent stopt bij het schrijven van mijn stukjes. Tot mijn grote verdriet kan ik niet zingen.
Maar dankzij mijn katholieke opvoeding ken ik elk woord op mijn duimpje. Ik humm en prevel zachtjes mee, luidkeels ‘op zijn Cynts’ meegalmen doe ik alleen onder de douche of in de auto 😉
De kerstvieringen die ik als meisje doorbracht in de kerk zijn bijzondere herinneringen. Ik word spontaan weemoedig bij het horen van de ouderwetse liederen en dubbel weemoedig als ze worden gezongen in een kerkachtige ambiance.
Gezang
Ik kan het niet helpen, het overkomt me.
Geloven in een god of de bijbel doe ik niet. De kerk herinnert mij aan hele andere dingen.
Wandelen door de donkere koude nacht met mijn moeders hand stevig in de mijne geklemd. De harde houten kerkbanken, het schuivend zoeken naar iets van comfort als je moest knielen. De smeltende hosti op je tong, mijn zenuwen terwijl ik stond te wachten tot ik hem aangereikt kreeg( linkerhand boven of toch rechts) en de wrangheid van de wijn.
De dag dat ik aangenomen werd en mijn kapotte knieën net onder mijn nieuwe rok uitpiepten. Wat had ik er de pest over in. (Ik was een onhandig kind, mijn knieën waren standaard kapot ;-)) De opstandigheid van mijn vader tijdens diezelfde viering staat ook nog kristalhelder op mijn netvlies. Toen schaamde ik me diep voor zijn recalcitrante houding, nu begrijp ik mijn pap veel beter.
Het gezang, hoe het weerkaatste tegen de kerkwanden en het kippenvel dat je overviel door de pure schoonheid ervan. De helderheid van krachtige stemmen die door de stilte sneden en je ademloos lieten luisteren. Die diep resoneerden in je binnenste en mijn zijn beroerden.
Ontroering dankzij die echtheid
Nog steeds is mijn liefde voor muziek groot, en ook mijn muzieksmaak is breed. Als het een snaar raakt in mijn binnenste is het goed, het genre kan me dan echt niet schelen.
Ik ben nou eenmaal niet van de hokjes 😉
Het koor zet een volgend lied in en ik blijf simpelweg staan. Voorzichtig mee murmelend. Voor even laat ik me meevoeren naar vroeger. Als ik een uur later naar huis loop is mijn hart gevuld met warmte.
Mooie liefdevolle feestdagen, gewenst vanuit mijn warme hart naar de jouwe!