Routine

Ik ben dol op een vleug van routine in mijn werk, ook al is dat lastig als je met mensen werkt. Die routine zoeken lijkt wellicht een tikkie vreemd, maar de herhaling helpt me om mijn werk zo optimaal mogelijk te doen. Op de dagen dat ik dienst had vond ik het fijn om een aantal dagen achter elkaar dezelfde mensen te helpen bij hun zorgvraag. Zo leerde ik hun routine zo goed mogelijk kennen.

Ik leerde de mens kennen.

En ik leerde vooral ook wanneer ‘gewoon’ af ging wijken.

Vlekjes, plekjes of ander ongemak. Onherkenbaar gedrag, een ander humeur of wisselingen in welzijn.

Ik herkende wanner het af ging wijken, linksaf sloeg en waar ik dus bij moest sturen. Zo kon ik op de meest optimale manier zorgen voor die ander.

De immer voortdurende discussie over alle zzp-ers in de zorg snap ik volledig, want om elke dienst met een andere collega te moeten werken is belastend. Het is fijn dat je er niet alleen voorstaat, maar het is zwaarder omdat je voor twee moet denken. Want zij kennen al die zorgvragers nog niet. De routine van de afdeling, het praktische ‘waar vind ik wat’ en ‘wie bel ik wanneer waarvoor’.

Dat zijn extra taken voor die vaste medewerker, die vaak al fors onder druk staat.

Belastend

De ‘ja fijn dat ze er zijn’ is vooral afhankelijk van hoe, waar en wanneer je ze inzet.Laat je ze lukraak losse diensten draaien op verschillende afdelingen dan begrijp ik dat ze vooral als belastend worden gezien. Zij krijgen amper een routine in wat ze waar moeten doen.

Voor deze mensen zal het dus net zo min een feest zijn.

Ik was zelf ook ooit inlener, werkte vervolgens als vaste kracht met inleners en maakte ook heel veel jaren de roosters en planningen voor wijkteams en afdelingen. En zag waar het schuurde. Pasgeleden hoorde ik het een planner nog zeggen: ‘Alle openstaande diensten zijn lekker ingevuld’. Dat er avonddiensten waren waarbij er meer flexers rondliepen dan dat er vast personeel was, en dat dit dus ook iets betekend voor de kwaliteit van diezelfde zorg, zag ze over het hoofd.

Dat kan anders, beter. Echt.

Toen ik zelf als inlener werkte was voor langere tijd, wat tegenwoordig detacheren heet, als tijdelijk onderdeel van een vast team. Net zo verantwoordelijk en betrokken. Ik werd met enige regelmaat teruggevraagd. Ik behield mijn vrijheid, maakte mijn eigen keuzes en kon in heel veel keukens kijken.

Goed voor mijn ontwikkeling, ik leerde steeds iets nieuws.

Dus #ZZPers in de #zorg, ik ben absoluut fan, als je ze maar op de juiste manier inzet.