Vroeger hoefde ik de knop op mijn radio alleen maar in te drukken om ernaar te kunnen luisteren. En helaas liggen die tijden achter me, tegenwoordig ben ik bij alles afhankelijk van het internet. Tot mijn grote verdriet.
Na het eerste mailtje:’Binnenkort stopt het analoge televisiesignaal via de kabel’ begon het gezeur. Die televisie op onze slaapkamer was een oudje, maar om nog fijn wat te zappen in bed nog helemaal prima. Gevalletje helaas pindakaas. Ons oudje kon niet worden omgezet dus waren we genoodzaakt een nieuwe aan te schaffen. We zijn gehecht aan nog even in bed een film of serie af te kijken, dus toch maar gedaan. We mopperden op Ziggo en al het gedoe, hingen de nieuwe televisie op en mopperden nog wat na over de gedwongen uitgave.
Niet veel later kreeg ik weer een mailtje, ‘binnenkort stoppen we uw analoge radiosignaal’, ineens moest ik ook radio via internet gaan luisteren. Onze prachtige installatie werd dus gewoon deels onbruikbaar, echt eeuwig zonde. Er kon wel een antenne worden geplaatst, volgens de ziggo. Maar jeetje, dat wil ik helemaal niet, ik wil gewoon lekker mijn radio aan kunnen zetten. Luisteren zonder gedoe.
Ziggo
Maar dat kan dus niet meer, en ik voel me in een vingerknip een ouderwets tutje. Afhankelijk zijn van internet bij alles vind ik helemaal waardeloos. En wat voel ik me machteloos bij dat soort reuzen, overweldigend onbelangrijk en ongehoord. Via blue tooth dan maar, dan bleven onze prachtige boxen tenminste nog in bedrijf. De haperende wifi gooide roet in het eten. Zucht, natuurlijk. ‘Uw modem is ook wel erg verouderd mevrouw’ zei de vriendelijke jongen van de ziggo. Beetje jammer dat ik daar zelf om moet leuren, om een nieuwe, dat er verouderde in omloop zijn moet de ziggo toch zelf ook weten. Te simpel gedacht waarschijnlijk, om een stukkie service te verwachten.
Een dag of zes later had ik nog geen bericht dat de nieuwe onderweg was, dus thuiswerken, radio luisteren, het bleef moeizaam en haperen. Dus belde ik naar de ziggo met mijn klacht. Lang verhaal kort, ik uitte mijn onvrede, uitgebreid. En ik diende een klacht in. Nieuwe klanten krijgen de wereld aangeboden, bestaande trouwe klanten krijgen alleen maar minder en minder. ‘U wordt op korte termijn teruggebeld mevrouw’, werd mij toegezegd,’over uw klacht’.
Vanzelfsprekend zit ik daar nog steeds op te wachten, op dat telefoontje. Vanmorgen was er weer een storing, en dus luister ik nu naar de radio via mijn mobiel. Mijn prachtige installatie staart me treurig aan vanaf de andere kant van de kamer. Al die zogenaamde vooruitgang? Ik vind het armoe.