Schrijven is een kunst. Wist ik niet, ik dacht oprecht dat echte schrijvers alleen talent nodig hebben.
Dat ze er voor gaan zitten en lukraak een boek uit hun mouw gooien.
Wat een schaap ben ik, dat ik dat ooit dacht.
Het is oefenen, schaven, op je bek gaan en een nieuwe poging doen. Hard werken is het, en ik wil het kunnen.
Echt in de vingers krijgen
Het lijkt me fantastisch om meer boeken te schrijven 
Als jong meisje vond ik het al geweldig om me in een verhaal te verliezen en daar is niets aan veranderd, ik vind het nog steeds zalig om te starten aan een vers exemplaar.
Dat gevoel van verwachting, de geur van dat nog ongelezen boek en het geknisper van die eerste bladzijde, het is genieten in het kwadraat.
Onvervalst ‘leren on the job’, de vorm die me het meest dierbaar is. Ik stort me graag ergens vol in om te zien waar het eindigt.
Manuscript
En dat avontuur is absoluut niet van een leien dakje gegaan
Maar je kop stoten maakt nederig en leert je ongelofelijk belangrijke lessen.
Zo’n manuscript ontstaat niet in een week of een paar maanden. En zonder basis of scholing, was dat best pittig.
Meer dan eens wilde ik het opgeven.
Door erin te duiken, zelf veel te lezen en aan heel veel medeschrijvers feedback te vragen is het me gelukt.
Mijn hobby is inmiddels wel een tikkie uit de bocht gevlogen 
Dit lelijke eendje heeft twee boeken geschreven, en nummer drie is onderweg.
Vandaag ben ik even razend trots op mezelf 
trots met recht kanjer!
Dank Joost!
Graag een edit.
Jezelf een lelijk eendje noemen vind ik absoluut niet juist en ook niet relevant.
Je mag trots zijn op je boeken en ik en waarschijnlijk vele anderen zijn erg benieuwd naar het volgende boek.
Dank Peet! Het lelijke eendje refereert aan het gevoel dat ik als jong meisje altijd had ten aanzien van mezelf. Ik keek vol bewondering naar wat anderen presteerden en had weinig oog voor mijn eigen competenties. Dat benoemen is als een liefdevolle aai over mijn eigen bol dat ik me daaraan heb weten te ontworstelen 🙂
Boek 3 en 4 zijn onderweg!!
Cynt