Ik ben druk, ik voel het in mijn botten. Of eigenlijk voel ik het aan mijn slaapritme. Waar ik voorheen als een blok in slaap viel, lig ik nu wakker. Te lang wakker. Fysieke ongemakken dienen zich in golven aan en doen mijn gemoedsrust geen goed.
Ik herken het allemaal maar er is voor nu geen ontsnappen aan. Geen ruimte om een versnelling terug te schakelen.
De feestdagen zijn bij ons standaard druk. Alsof de hele regio ineens allemaal tegelijk in een crisis valt. Onze telefoons staat roodgloeiend. We spreken radeloze huisartsen, intens vermoeide mantelzorgers en wanhopige familieleden. Elke dag zoeken we naar die speld in die hooiberg.
2023
Om mezelf niet voorbij te lopen plan ik een ‘niks’ dag in, ook al weet ik dat er nog van alles te doen is. Ik compenseer mijn luie dag met een uur eerder starten met het werken, lunchwandelingen tijdens mijn pauzes om vooral in beweging te blijven en ontspannen kooksessie’s na een volle werkdag.
Deze week geef ik nog een scheutje extra, ga ik die extra versnelling nog een keer inzetten. Nog maar een paar dagen en dan is er weer een jaar ten einde, begint 2023 vol hoopvolle verwachting. En eindigt een voor mij heel rijk en fantastisch jaar.
365 dagen met meer dan ik ooit kan bevatten.
Ik wens iedereen een waanzinnig mooi en vooral gezond en liefdevol 2023 toe. Zonder oorlogen, armoede en egoïsme. Maar vol van liefde en voorspoed. Hoe waanzinnig mooi zou dat zijn…