‘Hoe tank jij bij eigenlijk, met dagen zoals deze. En weken van hetzelfde’, vraagt ze. Haar hoofd houd ze wat schuin en haar ogen zoeken de mijne. Ik heb haar net globaal verteld hoe mijn werkdag er de laatste tijd uitziet en ze legt in één zin de vinger op de zere plek. Snel neem ik een slok thee zodat ik nog even geen antwoord hoef te geven en merk dat ze een snaar geraakt heeft. Bijtanken, doe ik dat eigenlijk wel. Wanneer dan en hoe?
Ik lach wat schaapachtig en zeg dat ik er energie van krijg om anderen te helpen, maar het is maar deels waar wat ik zeg. Want diep van binnen weet ik al weken dat ik niet meer bijtank, en niet echt meer tot rust kom. Ik merk aan alles dat ik weer aan het rennen ben en mijn hoofd staat 24/7 aan.
Eigen schuld, dikke bult. Deze situatie heb ik zelf gecreëerd dus het is aan mij om de shit op te lossen. Want ik heb het laten gebeuren, en stapelde alles zelf op mijn bord.
Energie
Mijn nekspieren staan al weken op standje ‘veel te strak’ en af en toe voel ik ze tintelen van weerzin. Ik heb het genegeerd en geen tijd voor mezelf genomen. Op mijn vrije dagen zit ik werk weg te werken of denk ik aan wat er nog ligt, en tijdens mijn werkdagen ben ik constant bezig op standje intensief. Het gejaagde gevoel van binnen verdwijnt nog maar zelden.
Wat zich weer uit in lichamelijke klachten en onvermogen om voldoende te bewegen. Ik zit mezelf letterlijk en figuurlijk in de weg. Mopperen vind ik truttig want er zijn zat mensen om me heen die veel meer te verstouwen krijgen. Ellendige dingen. Dus ben ik extra streng voor mezelf. Belachelijk natuurlijk. Ik zit in een schuitje waar ik uit moet. Heel rap.
We kletsen nog even en ik besluit weg te gaan. Ik voel me ineens misselijk bij de gedachte aan wat er had kunnen gebeuren. Als ik zo door was gegaan. Er lagen al wat beloftes aan mezelf voor over een poosje. Als ik aan een aantal voorwaarden had voldaan kon er een tandje af. Dan pas. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan.
Ik moet op de rem stappen en gelukkig kan dat. Ik ben er vandaag met twee voeten op gaan staan!