Tekorten in de zorg

Er is geen tekort in de zorg las ik net ergens. Een mevrouw gaf aan dat er geen tekorten waren en dat dure campagnes zonde van het geld zijn. Er is onvoldoende vast personeel, dat vind ze wel een probleem. Maar al die gaten kunnen worden ingevuld door ZZp-ers. Dat er tekorten zijn is onwaar.

Beste mevrouw, loop eens een weekje mee.

Want we werven niet alleen voor nu maar ook voor de toekomst. In tweeduizendveertig zijn er dubbel zoveel ouderen dan in tweeduizendachttien, wist je dat? En een groot deel daarvan heeft tegen die tijd zorg nodig, goede zorg. We moeten anticiperen op de toekomst, want de zorg is een zwaar beroep. Ik zie het mezelf in ieder geval niet tot mijn negenenzestigste aan het bed volhouden. Hoe mooi het beroep ook is, dat is ook niet onbelangrijk. Ook iets om rekening mee te houden.

Daarom wordt er nu dus veel geld aan campagnes uitgegeven, zodat we over een aantal jaren voldoende personeel hebben. Zodat als er mensen met pensioen gaan, of uitvallen door lichamelijk ongemak, er nog genoeg nieuwe aanwas is om voor al die zorgvragers te zorgen.

Daarbij wil ik eveneens aangeven dat we geen fabriek zijn, en in pakjes boter handelen. Waarbij je de ene werknemer eenvoudig voor de andere kan omwisselen, wij werken met mensen.

Mensen

Zieke mensen, kwetsbare mensen, oude mensen, mensen die al heel erg veel in hebben moeten leveren. En die het heel lastig vinden om elke dag een ander gezicht te zien. Weer een ander gezicht die ze komt helpen, en voor wie ze wederom in hun blootje moeten staan. Die de regie uit handen moeten geven, en geconfronteerd worden met steeds weer nieuwe gezichten.

Als er een griepgolf is, onder het personeel, dan hebben we geen blikken extra mensen die we uit de kast kunnen trekken. We moeten het dan doen, met de handen die we hebben.

Vacatures staan maanden open, sollicitanten blijven uit. Zzp-ers voor de gaten zeg jij, die zijn er zat. Maar voordat ze goed zijn ingewerkt ben je maanden verder, vaak zijn ze er niet zolang. Zorgen voor is nou eenmaal een complex gebeuren. Het is niet alleen even helpen met wassen, er komt zoveel meer bij kijken, dat snap je zelf vast ook wel. En stel je eens voor dat je zelf in dat bed ligt. Komt er weer een onbekende aan je bed, en moet je weer uitleggen hoe je het liefst verzorgd wordt. Er vanuit gaande dat je dat nog kan, uitleggen. Brrr ik moet er niet aan denken, elke dag een vreemde aan mijn oude of zieke lijf.

Ad hoc vragen we ze regelmatig om te komen werken, als er überhaupt zzp-ers zijn die in de ouderenzorg willen werken. Maar vaak zijn ze al ergens anders ingezet, dus komt die extra dienst weer op de schouders van onze vaste mensen terecht. En die staan al zo onder druk.

Ik snap dat de groep zzp-ers een enorme groei vertonen, en waarom ze daarvoor kiezen snap ik ook. Maar het verarmd wel. Ze werken hun dienst , maar de rest van de taken en verantwoordelijkheden ligt bij het vaste personeel. Vast personeel dat wederom extra word belast. En dan heb ik het nog niet eens over de vakantieperiode.

In mijn ogen zit het probleem in het afknijpen van de tijd en de ruimte, die je mag inzetten voor je zorg. Voor elke indicatie is er zoveel tijd in minuten en zoveel ruimte qua deskundigheid, en dat daar een rem op moet zitten snap ik ook.

Maar de zorg voor een ander mens is echt niet zo eenvoudig in minuten te vatten. We worden aangesproken over te weinig geschreven productie, terwijl we zo hard werken. Bizar vind ik het. En alle tijd die je bij de één langer bezig bent zorgt ervoor dat iemand anders langer op je moet wachten, soms een onmogelijke strijd.

Hoe fijn zou het zijn, als we eenvoudigweg meer mensen in mochten zetten. Zodat we rustig mogen zorgen, kunnen zorgen. Dat we de tijd kunnen nemen, en niet met het zweet op onze rug heen en weer lopen rennen. Want anders dan met pakjes boter, gebeurt er bij werken met mensen altijd wel iets. Heeft iemand een slechte dag, wordt er iemand ziek, valt er iemand om, letterlijk.

Met meer mensen creëer je ruimte. Ruimte om te doen wat je moet doen zonder onderwijl spastisch op je horloge te hoeven kijken. Dan is er geen paniek als er eens iemand ziek wordt, omdat er nog voldoende overblijft.

Dan zouden die zzp-ers vast weer gewoon in een team gaan werken omdat de druk van het steeds meer moeten eraf zou zijn, meer diensten, meer taken, meer zorgen voor in minder tijd.

Want één medewerker op zestig bewoners in de nachtdienst is best krap. Als je een calamiteit hebt in de nacht, in je uppie, ben je tegen het ochtendgloren echt gestrest. Want op papier mag het dan allemaal wel passen, in theorie prima kloppen; als je met mensen werkt loopt het nooit zoals je het op papier had bedacht.

Zolang er gedacht wordt dat dat in minuten te vangen is, zijn we allemaal nog kortzichtiger dan ik dacht.