Mijn eerste elpee

Plaatjes draaien, ik doe het zeer regelmatig. Bij het koken, soms na het werk en het is bij ons vaste prik op de vrijdagavond. Met een flesje wijn kletsen we bij aan het eind van de werkweek, onder het genot van een plaatje. Nu ik, na heel veel jaren onregelmatig werken, ook altijd de weekeinden vrij ben, nemen we het ervan. Op vrijdagavond luiden we samen het begin van onze vrije dagen in.

Ik draai hem niet vaak, mijn allereerste elpee, maar ik heb hem nog wel. Elf was ik, toen ik hem voor mijn verjaardag kreeg. Van Abba, echt een geweldige, en wat was ik dolgelukkig met dat ding. Dat ik hem zelf niet kon draaien, en dus afhankelijk was van de pick-up van mijn vader, mocht de pret niet drukken. Ik koesterde mijn allereerste en keek al uit naar mijn verjaardag het jaar erna.

Mijn buurmeisje had namelijk een platenspelertje in een plastic koffer, en ik was volkomen verliefd op dat ding. Dus was ik er volledig van overtuigd dat ik er ook eentje zou krijgen, op die volgende verjaardag, waarom had ik anders een elpee gekregen? In mijn hoofd was dat een volkomen logische conclusie.

Verjaardag

Een week voor mijn twaalfde verjaardag zijn we verhuisd, en moest ik ineens wennen aan een ander huis en een nieuwe buurt. Die laatste nacht in ons oude huis was ik enorm verdrietig, dat weet ik nog zo goed, ik wilde helemaal niet weg van dat vertrouwde plekje. Ons nieuwe huis voelde als een vakantiehuis, maar wat bleek het een ontzettende fijne plek te zijn.

Smachtend keek ik uit naar mijn verjaardag, in ons nieuwe huis ook nog eens. Dan zou die nieuwe kamer ongetwijfeld worden aangevuld met die ene pick-up, zodat ik die plaat eindelijk zelf kon draaien. In plaats daarvan kocht mijn vader een cassettedek voor me, een hele prachtige, vanzelfsprekend. En hij had een boodschap voor me opgenomen op een bandje, geweldig was dat. Die stem van pappa die ineens onder het bed vandaag kwam, mijn vader had de grootste lol om dat verraste gezicht van mij. Ik zou willen dat ik dat bandje ook nog bewaard had. Maar die ene plaat kon ik dus nog steeds niet zelf draaien.

Pap maakte de teleurstelling later meer dan goed, en jaren later kreeg ik ook nog zijn Eagles elpee, die schittert nu ook in mijn steeds groter wordende collectie. Mooie herinneringen en mooie muziek, wat een topcombinatie.