Lifestyle

Ik ben een echte Bourgondiër, dol op lekker eten, een fijn rood slobberwijntje, stukje franse kaas erbij, jummie. Ijdel, dat ben ik ook, ik vind het fijn om nog een beetje leuk oud te worden, voor zover ik dat in de hand heb natuurlijk. Maar ik vind het vooral belangrijk om goed in mijn vel te zitten. En Bourgondiër zijn en dat fijne lijfgevoel, dat gaat niet altijd samen. Niet volkomen geruisloos tenminste.

Soms laat ik die balans weleens een tikkie naar de verkeerde kant doorslaan, door wat dan ook. Afgeleid door allerlei randgebeuren, sluipen die kilo’s er zomaar ongemerkt aan. Dan vergeet ik dus even om goed voor mezelf te zorgen, of ik zorg te goed voor mezelf, zo kan je het ook bekijken 🙂

Ziek of ellende overkomt je, dat heeft niet altijd met die extra kilo’s te maken, of met goed voor jezelf zorgen. Maar blijven bewegen en in balans blijven is ook voor mijn brein heel erg zalig, zeker nu de wereld zo op zijn kop staat. belangrijk om juist dat vast te houden.

Bourgondiër

Ik heb in mijn leven best wat ziek gekend, meermaals was ik pittig en langdurig ziek, waardoor ik heel veel prednison moest gebruiken. Van een heel schriel kippie werd ik enorm, want prednison veroorzaakt nogal wat, ook in je hoofd. Dat ik mezelf niet meer herkende in de spiegel, door dat opgeblazen hoofd, vond ik gruwelijk. Maar dat mijn brein een loopje met me nam, vond ik nog vele malen lastiger, ik voelde niet meer als mezelf.

Mijn gezondheid is altijd een groot bezit geweest, en de jaren dat ik me gezond voelde, zijn me dan ook heel dierbaar. Maar vol overgave dat leven vieren, gaat wel op mijn heupen zitten, want die rondingen krijg je echt niet van bleekselderij en water 🙂 Ik moet oprecht grijnzen om al die berichtgeving over extra coronakilo’s, die zoveel mensen zouden hebben gefabriceerd de afgelopen maanden. Ik kan het ook moeiteloos aan de corona ophangen hoor, maar bij mij had het daar echt niks mee te maken, bij mij waren het echte ‘ik hang elke dag de slingers op’ kilo’s. Want ook voor die covid, genoot ik al razend veel van al het moois dat me steeds weer ten deel valt.

Eind september besloot ik dat ik het leven graag nog net zo enthousiast wilde blijven vieren, maar dan graag wat kilo’s lichter. Dus pakte ik, stapje voor stapje, het hardlopen weer op, kijken of mijn krakende lijf dat nog pikte. Ik had het niet verwacht maar het gaat echt wonderwel fijn, en daar ben ik razend trots op. Intussen geniet ik dus van mijn hele vroege hardlooprondjes en van dat Bourgondiër zijn. Alleen wel tien kilo lichter 🙂