Ze wil tien keer van de glijbaan. OMA! Nou vooruit, elf keer dan 🙂 Elke zoef naar beneden zorgt voor een grote glimlach op der blije toet. Nee is momenteel haar favoriete woord en ze roept er graag meerdere achter elkaar. Zodat wij weten dat ze het meent. Elke donderdag kom ze gezellig een dagContinue reading “Zonnestraaltje”
Author Archives: Cynthia Poen
Zorgenkindje
Ik heb een knobbeltje in mijn borst. ‘Alweer’, was het eerste wat ik dacht. En ik voelde weerzin, omdat ik het hardop zou moeten zeggen en naar het ziekenhuis zou moeten. Alweer. Ik weet het, ik moet niet zuchten, maar vooral dankbaar zijn dat ik het kan laten onderzoeken. Dat gevoel overheerst ook omdat ikContinue reading “Zorgenkindje”
Inzichten
Soms voelt het alsof mijn leven in tweeën is gedeeld, met aan de ene kant het deel waarin ik direct zorgde voor anderen en aan de andere kant het deel waarin ik iets verder af stond van die zorg. Het is gek, die vervreemding, bijna alsof al die ervaringen die ik doorleefde iemand anders overkwam. Ik hebContinue reading “Inzichten”
Hartewens
Ik was zestien toen ik ging werken. Vanaf een jaar of veertien had ik al zaterdagbaantjes maar vanaf mijn zestiende werkte ik voor het ‘echie’. Studeren deed ik vanaf zeventien, naast mijn voltijd baan. De wisseldiensten waren slopend soms, maar toen we kinderen kregen ook een uitkomst. Ik zat nooit een dag zonder baan. EnContinue reading “Hartewens”
Steeds weer
Het adres waar ik die nacht ga waken ligt aan een pleintje. Een kerk, een bruine kroeg en een knusse bistro staan er gebroederlijk zij aan zij. Een fietsenrek, met lukraak gestalde fietsen, staat onder de imposante eik. Het bankje ernaast oogt nieuw. Ik ben dol op pleintjes zoals deze. Genietend van de ambiance steekContinue reading “Steeds weer”
Muziekthuis
Ik loop niet over van zelfvertrouwen. Nooit gedaan ook. Ik ben iemand die zich vaak wat ongemakkelijk voelt, en extra in gezelschappen. Zo kom ik niet over op anderen, dat weet ik ook, maar zo is het nou eenmaal. Het zijn schades veroorzaakt door oud zeer en die zullen nooit echt helemaal verdwijnen. Die eersteContinue reading “Muziekthuis”
Januari
De afgelopen weken lag ik vooral plat, hevige rugproblemen waren een kers op de taart na een voor mij toch al roerig jaar. Mijn stap terug werd stilstaan.Met grof geweld moest de rem erop. Elke beweging werd een gruwel. Een hernia werd genoemd als mogelijkheid, slijtage of anderszins gedoe. Wie het weet mag het zeggen.Continue reading “Januari”
Terugkijken op 2024
Ik heb een vreemd jaar achter de rug en dat voel ik extra tijdens dat terugkijken. Ik speelde verstoppertje, zonder me daarvan bewust te zijn. Van buiten leek ik op wie ik altijd was, van binnen stond ik op standje schreeuwen.Vol wanhoop zocht ik naar een uitweg. Ik schreef er al vaker over. Ik voeldeContinue reading “Terugkijken op 2024”
Lang leve de hormonen
Sinds ik met hormoontherapie ben begonnen realiseer ik me pas hoe slecht ik me het afgelopen jaar voelde, toen ik die minuscule pilletjes nog niet nam. Hoe ik inwendig steeds in paniek was. Continue aanstond. Angstig was, voor alles. Ik was mezelf niet en was dat ook steeds minder. Ik zag geen uitweg en hadContinue reading “Lang leve de hormonen”
Voedsel voor de ziel
In de aanloop naar dat ene moment, waarop ik eindelijk die teugels losliet, was ik me er al van bewust dat ik iets moest. Iets voor mezelf. Iets dat mijn inwendige ik weer zou laten stralen. Ik wist niet wat, en de wanhoop die in hoofd en hart ronddwaalde zorgde niet echt voor scherpte, maarContinue reading “Voedsel voor de ziel”