Zomaar ineens kregen we een caravannetje op leeftijd. Pap wilde er niet meer mee rijden, of wij haar misschien…? Het dakraam was lek als een zeef en het matras was als een spons, zwaar en muf van al het regenwater. En ze stond al een poosje stil. Maar ja natuurlijk wilden wij voor haar zorgen.Continue reading “Caravannetje”
Author Archives: Cynthia Poen
Onmogelijk
‘Het is onmogelijk’ zegt ze. De haren in mijn nek gaan spontaan overeind staan en ik voel een golf van onmacht in mijn buik. Boosheid. ‘Het gaat gewoon niet, ook al snap ik je vraag, maar het antwoord is nee’. Ik worstel met mijn eigen gevoel, zucht even zodat ik niet kortaf reageer. Boos wordenContinue reading “Onmogelijk”
Gelegenheidscamping
Ik ben altijd dol geweest op buiten en naarmate ik ouder wordt neemt die behoefte toe. Buiten is ruimte, rust en vrijheid. Eenvoud en zijn. Zonder zweverig te willen klinken ben ik op mijn best in de natuur. Tussen groen en uitzichten. Gelukkig woon ik op een plek waar een overvloed is aan dat soortContinue reading “Gelegenheidscamping”
Altaar
Net voorbij de voordeur staat een altaartje. De rouwkaart erop wordt omringd door warme symboliek. Het batterijkaarsje verspreidt een lieflijk licht, het brandt dag en nacht. Het is troostend als je laat in de avond binnenkomt, voor de start van je nachtdienst. Naast de kaart staat een enkele bloem in een kleurig vaasje, een MariaContinue reading “Altaar”
Buitenzwemmen
Ik ben dol op water, nog steeds. Tijdens elke vakantie moet ik kunnen zwemmen, anders vind ik het niks. Spelen in water blijft zalig. Als jong meisje kreeg ik elk jaar een zwembad-abonnement van mijn ouders. Toen hadden we in ons mooie dorp nog een buitenzwembad. Zus en ik zwommen onze baantjes soms al voordatContinue reading “Buitenzwemmen”
Tadaaaaa
Daar is ze dan. Eindelijk. En wat vind ik het weer spannend, en verwarrend en wat nog. Het is opnieuw een onvervalst avontuur waar ik in beland ben. Aan de vooravond van de geboorte van dit papieren kindje vroeg ik mezelf waarom ik dit wilde. Waarom stel ik mezelf bloot aan ‘weer een boek’. WeerContinue reading “Tadaaaaa”
Kleine gebaren
De vale schuifdeur kraakt als ik hem openduw, de scharnieren schreeuwen om een beetje aandacht. Ik moet kracht zetten om hem weer te sluiten, 3,5 meter oud hout is looïg. Ik laat jas en tas achter bij de wasmachines in de schuur, stap via twee traptreden, een klein halletje en een smalle witte deur deContinue reading “Kleine gebaren”
Ruimen
Ik ben aan het ruimen. Rigoreus. Puinzooi sorteren, vuilniszakken vullen en wegkieperen. Ik voorzie licht en lucht, nog meer dan wat ik nu al zie. Witte stukken maagdelijke vloer ontstaan, zonder stofnesten, die wapperen in de wind naar de buurvrouw( sorry buuf) Ze hebben geen plek meer bij mij. Fluitend rijd ik naar de belt.Continue reading “Ruimen”
Meeuwen
‘Ze zijn beschermd Mw, zegt ze hooghartig, dus er is niets wat ik kan doen. Niks wat wij mogen of kunnen doen’. Ik weet het en toch ben ik verbijsterd. Verontwaardigd. Want als iets beschermd is, of moet worden, betekend dat niet dat je ze hun gang moet laten gaan. Die beesten weten niet beter.Continue reading “Meeuwen”
Duwtjes
Ik zet stappen de laatste tijd. Stappen die ik al een poos moest zetten. Maar die ik steeds maar uitstelde, en dat wist ik. Ik heb meer last van de overgang dan ik eigenlijk toe wil geven. Naast opvliegers en ander gedoe waren er hormonen die een eigen leven ging leiden. Die zorgden ervoor datContinue reading “Duwtjes”