Skip to content

Cynthia Poen

  • Mijn Boeken
  • Archief
  • Contact Formulier

Author Archives: Cynthia Poen

Steeds weer

voorlezen

Het adres waar ik die nacht ga waken ligt aan een pleintje. Een kerk, een bruine kroeg en een knusse bistro staan er gebroederlijk zij aan zij. Een fietsenrek, met lukraak gestalde fietsen, staat onder de imposante eik. Het bankje ernaast oogt nieuw. Ik ben dol op pleintjes zoals deze. Genietend van de ambiance steekContinue reading “Steeds weer”

Posted byCynthia Poen14 januari, 202515 januari, 2025Posted inWerken in de gezondheidszorgLeave a comment on Steeds weer

Muziekthuis

zingen

Ik loop niet over van zelfvertrouwen. Nooit gedaan ook. Ik ben iemand die zich vaak wat ongemakkelijk voelt, en extra in gezelschappen. Zo kom ik niet over op anderen, dat weet ik ook, maar zo is het nou eenmaal. Het zijn schades veroorzaakt door oud zeer en die zullen nooit echt helemaal verdwijnen. Die eersteContinue reading “Muziekthuis”

Posted byCynthia Poen9 januari, 202510 januari, 2025Posted inDe pen van Poen6 reacties op Muziekthuis

Januari

bewegen

De afgelopen weken lag ik vooral plat, hevige rugproblemen waren een kers op de taart na een voor mij toch al roerig jaar. Mijn stap terug werd stilstaan.Met grof geweld moest de rem erop. Elke beweging werd een gruwel. Een hernia werd genoemd als mogelijkheid, slijtage of anderszins gedoe. Wie het weet mag het zeggen.Continue reading “Januari”

Posted byCynthia Poen5 januari, 202510 januari, 2025Posted inDe pen van PoenLeave a comment on Januari

Terugkijken op 2024

praat

Ik heb een vreemd jaar achter de rug en dat voel ik extra tijdens dat terugkijken. Ik speelde verstoppertje, zonder me daarvan bewust te zijn. Van buiten leek ik op wie ik altijd was, van binnen stond ik op standje schreeuwen.Vol wanhoop zocht ik naar een uitweg. Ik schreef er al vaker over. Ik voeldeContinue reading “Terugkijken op 2024”

Posted byCynthia Poen31 december, 202410 januari, 2025Posted inDe pen van PoenLeave a comment on Terugkijken op 2024

Lang leve de hormonen

Koor

Sinds ik met hormoontherapie ben begonnen realiseer ik me pas hoe slecht ik me het afgelopen jaar voelde, toen ik die minuscule pilletjes nog niet nam. Hoe ik inwendig steeds in paniek was. Continue aanstond. Angstig was, voor alles. Ik was mezelf niet en was dat ook steeds minder. Ik zag geen uitweg en hadContinue reading “Lang leve de hormonen”

Posted byCynthia Poen21 december, 202410 januari, 2025Posted inMental Health4 reacties op Lang leve de hormonen

Voedsel voor de ziel

zingen

In de aanloop naar dat ene moment, waarop ik eindelijk die teugels losliet, was ik me er al van bewust dat ik iets moest. Iets voor mezelf. Iets dat mijn inwendige ik weer zou laten stralen. Ik wist niet wat, en de wanhoop die in hoofd en hart ronddwaalde zorgde niet echt voor scherpte, maarContinue reading “Voedsel voor de ziel”

Posted byCynthia Poen24 november, 202427 november, 2024Posted inMental HealthLeave a comment on Voedsel voor de ziel

Realistisch

les

Ik was pas drieëntwintig toen ik chronisch ziek bleek te zijn. Als jonge moeder vond ik het enorm, ziek zijn, en dan vooral de onzekerheid ervan. Wanneer speelt het weer op? Hoe zorg ik voor mijn kleintje als ik amper op mijn benen kan staan? Ik kreeg vanuit het ziekenhuis nagenoeg geen informatie mee enContinue reading “Realistisch”

Posted byCynthia Poen16 november, 202427 november, 2024Posted inMental HealthLeave a comment on Realistisch

Kees

Kees

Kees stond voor het raam naar buiten te kijken.  De wolken oogden dreigend. Zwart. ‘Er zit onweer in de lucht Anja, zouden de buren wel op tijd binnen zijn denk je? Voor het noodweer losbarst? Die zijn zeker nog in hun moestuin’? ‘Wat kan mij dat nou schelen’. Anja haar breipennen tikten tegen elkaar, het venijnContinue reading “Kees”

Posted byCynthia Poen16 november, 202427 november, 2024Posted inFictieLeave a comment on Kees

Restje geluk

restje geluk

Yvette kijkt naar buiten, de storm is op zijn hoogtepunt en het onweer laat haar inwendig sidderen.  Een volgende schicht treft genadeloos zijn zelfgekozen doel. De mok in haar handen valt, en spat op de stenen keukenvloer uiteen in wel duizend stukjes. Zijn mok.  Zijn allerlaatste koestering voor haar nu koude, lege handen.

Posted byCynthia Poen16 november, 202420 november, 2024Posted inFictieLeave a comment on Restje geluk

Moeder

huismoeders

Moeder. Hij bleef het bizar vinden om zo genoemd te worden. Het voelde als een titel die niet bij hem hoorde, om meerdere redenen. Allereerst was hij een man, dus praktisch gezien kon hij geen moeder zijn, alle gender-discussies voor het gemak voor nu opzij schuivend. Daarbij had hij bij de titel van moeder zelfContinue reading “Moeder”

Posted byCynthia Poen12 november, 202412 november, 2024Posted inFictieLeave a comment on Moeder

Berichten paginering

Newer posts 1 2 3 4 5 … 74 Older posts

Categorieën

  • Mijn Boeken
Cynthia Poen,