Wat wil je nou bereiken in dit leven vraag ik aan mezelf. Elke dag opnieuw. Nu ik een tikkie minder enthousiast huppel vind ik dat belangrijk om te onderzoeken. Zo’n mindere periode is al rottig genoeg dus ik heb behoefte aan die stip, maar ik voel ook dat die stip wel wat verder weg moetContinue reading “Op onderzoek”
Category Archives: De pen van Poen
Zure vruchten
Haarelastieken en een verlopen paspoort liggen gebroederlijk tussen de soeplepel, emaille steelpannen en het vergiet in haar keukenla. De logica in dit huishouden ontbreekt. Dat is wat #dementie doet, met grote wissers worden logische handelingen gewist en in a-typische volgordes teruggeplaatst. Of helemaal niet meer. Zestig jaar is ze pas. De blik in haar ogenContinue reading “Zure vruchten”
Gedoe
Zo op het oog straal ik als nooit tevoren. Je ziet niks van de worsteling die zich onderhuids afspeelt. Gedachten die aan me trekken, dat vuurtje van stress dat steeds opnieuw gevoed wordt en die mijn angsten opjagen. Die zalige ontspanning, de bruisende energie en het enthousiasme waar ik zo gelukkig van werd zijn allemaalContinue reading “Gedoe”
Buitenzwemmen
Ik ben dol op water, nog steeds. Tijdens elke vakantie moet ik kunnen zwemmen, anders vind ik het niks. Spelen in water blijft zalig. Als jong meisje kreeg ik elk jaar een zwembad-abonnement van mijn ouders. Toen hadden we in ons mooie dorp nog een buitenzwembad. Zus en ik zwommen onze baantjes soms al voordatContinue reading “Buitenzwemmen”
Ruimen
Ik ben aan het ruimen. Rigoreus. Puinzooi sorteren, vuilniszakken vullen en wegkieperen. Ik voorzie licht en lucht, nog meer dan wat ik nu al zie. Witte stukken maagdelijke vloer ontstaan, zonder stofnesten, die wapperen in de wind naar de buurvrouw( sorry buuf) Ze hebben geen plek meer bij mij. Fluitend rijd ik naar de belt.Continue reading “Ruimen”
Meeuwen
‘Ze zijn beschermd Mw, zegt ze hooghartig, dus er is niets wat ik kan doen. Niks wat wij mogen of kunnen doen’. Ik weet het en toch ben ik verbijsterd. Verontwaardigd. Want als iets beschermd is, of moet worden, betekend dat niet dat je ze hun gang moet laten gaan. Die beesten weten niet beter.Continue reading “Meeuwen”
Duwtjes
Ik zet stappen de laatste tijd. Stappen die ik al een poos moest zetten. Maar die ik steeds maar uitstelde, en dat wist ik. Ik heb meer last van de overgang dan ik eigenlijk toe wil geven. Naast opvliegers en ander gedoe waren er hormonen die een eigen leven ging leiden. Die zorgden ervoor datContinue reading “Duwtjes”
Weggooien
Ik heb een tic. Nou ja meerdere eigenlijk maar vandaag ga ik alleen deze bespreken 😉 Ik heb een bewaartic. Vind ik zelf. Als iets heel is vind ik het lastig om het weg te gooien want stel dat… Mijn huis is opgeruimd hoor, no worries, maar hier en daar ligt een stapeltje waarvan ikContinue reading “Weggooien”
Altijd zo
‘Dat gaat overal zo mevrouw, zegt ze, dat is gewoon standaard’. Haar blik is streng en haar mond staat strak. Vragen van klanten geven overduidelijk irritatie en ongemak. ‘Ja dat zal wel, maar het staat er niet’, zeg ik. Ik hef mijn handen omhoog om mijn opmerking kracht bij te zetten. Inwendig lig ik dwars,Continue reading “Altijd zo”
Schelpenkind
Nu het met enige regelmaat gelukkig weer wat zonniger wordt, en we vaker buiten kunnen zijn, heeft het meegenieten met die twee van hiernaast weer een extra versnelling gevonden. En ze hebben heel snel in de gaten wanneer buuffie of buurman ook in de tuin zijn. Hè ja gezellig, want er is zoveel dat zeContinue reading “Schelpenkind”