Category Archives: Mental Health

Ik ben opgegroeid in de zorg, ik ben er volwassen geworden en het heeft zonder twijfel beïnvloed wie ik uiteindelijk ben geworden. Maar naast alle belangrijke lessen die ik er leerde vormde zich nog een andere eigenschap in mij, ik verleerde het om voor mezelf te zorgen. Want er was altijd wel iemand die zorgContinue reading “Egoïst”

Wat wil je nou bereiken in dit leven vraag ik aan mezelf. Elke dag opnieuw. Nu ik een tikkie minder enthousiast huppel vind ik dat belangrijk om te onderzoeken. Zo’n mindere periode is al rottig genoeg dus ik heb behoefte aan die stip, maar ik voel ook dat die stip wel wat verder weg moetContinue reading “Op onderzoek”

Haarelastieken en een verlopen paspoort liggen gebroederlijk tussen de soeplepel, emaille steelpannen en het vergiet in haar keukenla. De logica in dit huishouden ontbreekt. Dat is wat #dementie doet, met grote wissers worden logische handelingen gewist en in a-typische volgordes teruggeplaatst. Of helemaal niet meer. Zestig jaar is ze pas. De blik in haar ogenContinue reading “Zure vruchten”

Zo op het oog straal ik als nooit tevoren. Je ziet niks van de worsteling die zich onderhuids afspeelt. Gedachten die aan me trekken, dat vuurtje van stress dat steeds opnieuw gevoed wordt en die mijn angsten opjagen. Die zalige ontspanning, de bruisende energie en het enthousiasme waar ik zo gelukkig van werd zijn allemaalContinue reading “Gedoe”

Ik ben aan het ruimen. Rigoreus. Puinzooi sorteren, vuilniszakken vullen en wegkieperen. Ik voorzie licht en lucht, nog meer dan wat ik nu al zie. Witte stukken maagdelijke vloer ontstaan, zonder stofnesten, die wapperen in de wind naar de buurvrouw( sorry buuf) Ze hebben geen plek meer bij mij. Fluitend rijd ik naar de belt.Continue reading “Ruimen”

Vroeger vond ik het stoer als iemand na een ingrijpend onderzoek of operatie snel weer aan het werk ging. Niet miepen maar doorzetten. En nog steeds denk ik vaak zo. Het zit ingebakken in mijn zijn. Het is een product van mijn opvoeding. Gammel maar geen koorts? Dan kan je gewoon naar school/werk/of wat danContinue reading “Lief lijf”

‘Eigenlijk ben je dus constant dit soort gevechten aan het voeren. De hele week, elke week. En je kan het niet even van je afpraten’. Het is alsof er een kwartje de jukebox inrolt en precies het juiste knopje aandrukt. Inwendig komt er direct van alles in beweging, een aaneenschakeling van kwartjes vallen op hunContinue reading “Lek”

Met enige regelmaat vergeet ik dat ik geen achttien meer ben. En ik ben ook al een hele poos geen vijfendertig meer. Soms vergeet ik zelfs even dat ik de vijftig al lang en breed gepasseerd ben. Inmiddels zelfs al zo’n jaar of vier om precies te zijn. Voor de muggenzifters onder ons, daar zitContinue reading “Strong vikingrun”

Een stortvloed aan emotie overvalt me en ik heb absoluut geen idee waar het vandaan komt. Waarom ik me zo voel. Ik wordt getriggert door iets, maar het is een puzzel waardoor. Ook al denk ik mezelf goed te kennen, soms sta ik verbaasd over mijn eigen reactie. Mijn eigen emotie. En de zoektocht naarContinue reading “Stortvloed”

‘Zelf uit het leven gestapt’, het staat er, zwart op wit. De woorden resoneren in mijn hoofd, als mokerslagen vinden ze hun weg door mijn lijf. Ik kijk naar je foto en mijn gedachten draaien als maalstromen in de rondte. Ik denk aan je moeder, aan je vader, aan je zusje en je broertje. AanContinue reading “Leegte”