Category Archives: Werken in de gezondheidszorg

Het is nog vroeg als ik, knus diep weggedoken in het holletje van mijn warme dekbed, wat op mijn telefoon lig te scrollen. Ik moet de zin nog vinden om mijn mandje uit te stappen. Vol overtuiging geef ik me over aan onvervalst uitstelgedrag. Met een schuin oog zie ik ineens een opvallende titel enContinue reading “Werkverdriet”

Afgelopen nacht zag ik elk uur voorbij komen. Tegen half vijf val ik in slaap, om half zes wordt ik bruut gewekt door de wekker. De liefste brengt me een kop zwarte koffie en kruipt gezellig nog even naast me in bed. Ik mopper dat ik slecht geslapen heb, en dat die overgang zo ongenadigContinue reading “Buiten”

Het is guur buiten, de kou bijt zich een weg door jas en das en ik kruip nog wat dieper weg. Ik heb wind tegen, natuurlijk heb ik wind tegen. Als je dicht bij de kust woont waait het altijd. Het adres waar ik naar op weg ben ligt in ons mooie duin, en deContinue reading “Witte thee”

Als je zorg nodig hebt raak je in ons land makkelijk verdwaald. Soms heb ik het gevoel dat ze gewoon maar wat doen, die beleidsmakers, en het liefst zo ingewikkeld mogelijk. Net als alle politieke partijen en de versplinteringen ervan, want de eenmansfracties schieten als paddestoelen uit de grond, die doen ook maar gewoon wat.Continue reading “Zorgelijk”

Elke dag proberen we wat onmogelijk lijkt mogelijk te maken. Het is een ultiem voorbeeld van waar zorg voor hoort te staan. Geven om een ander, voorbij geld of status. Ik ben een dankbaar mens dat ik mezelf verpleegkundige mag noemen en daar deel van ben. Zijn zorgvraag kwam laat in de middag bij onsContinue reading “Mensonterend”

Ik ben druk, ik voel het in mijn botten. Of eigenlijk voel ik het aan mijn slaapritme. Waar ik voorheen als een blok in slaap viel, lig ik nu wakker. Te lang wakker. Fysieke ongemakken dienen zich in golven aan en doen mijn gemoedsrust geen goed. Ik herken het allemaal maar er is voor nuContinue reading “Werkstress”

‘Ik heb een fijne plek gevonden’, zeg ik terwijl ik mijn eigen ontroering om haar reactie wegslik. Buiten is het grijs en somber maar ik zie het niet meer, voor mij is alles voor even licht en warm. In een periode waarin veel niet lukt, is dit een onverwachte parel. Hij is ziek, en aanContinue reading “Kerstbijzonder”

‘Zorgen jullie vanaf nu maar voor haar, ik ga naar huis’. Hij is 92 en verblijft met zijn echtgenote bij ons op de afdeling. Ze kwamen direct vanuit het ziekenhuis bij ons wonen. Hand in hand liepen ze, ondersteund door familie, de afdeling op. Maar hij vind het nu wel mooi geweest. Hij mist zijnContinue reading “Onvermogen”