Breed grijnzend

griep

We wilden nog zo graag, de liefste en ik. We wilden nog even genieten van het buitenleven voor de herfst er een eind aan zou maken. We hadden bij onze wederzijdse bazen nog een weekje vrij los weten te scharrelen, dus de voorpret kon volledig los. En we zijn echt razend goed in voorpretten. Frankrijk, Duitsland, een keur van bestemmingen kwam voorbij. En het wisselde ongeveer met de dag, wat het dan uiteindelijk zou gaan worden.

Lekker hoor, zo’n camperbusje, en op de bonnefooi op vakantie gaan. Wij zijn er dol op. Tot een rottige griep eerst de liefste onderuithaalde, en die griep mij vervolgens ook te pakken nam. Maar die ontzettend heerlijke week stond al wel voor de deur. En hoe lamlendig we ons ook voelden, we besloten om toch gewoon te gaan. Omdraaien en terug naar huis rijden kon tenslotte altijd nog. We gooiden wat kleren in een kratje, haalden een beetje foerage voor de eerste dag, en vroeg in de ochtend reden we weg.

Griep

We besloten niet te lang te rijden omdat de liefste en ik toch nog niet volledig fit waren en omdat de zon zo zalig scheen. Daar wilden we toch ook nog wat van meepakken. Ons JBL-boxje stond op het dashboard met het volume op hard. Dat is dan ook weer zo lastig als die kou nog in die kop zit, die doffe oren. Breed grijnzend zaten we elkaar aan te kijken, terwijl we volkomen nasaal en semi-doof meezongen. Al onze gesprekken duurden minstens twee keer zolang, en de ‘hè wat zeg je’s’ vlogen over en weer. Maar wat voelde we ons weer enorme geluksvogels, zo op die franse snelweg, het genieten droop eraf.

We eindigden in Liverdun, een mooi plaatsje in Frankrijk, en streken neer op een lief campinkje aan de moezel. Daar telden we onze zegeningen maar weer eens.

Ik weet het, het is heus niet elke dag feest, ook bij ons echt niet. Maar als we de kans hebben om er met ons camperbusje op uit te gaan, en de dag te plukken, dan doen we het. Want je leeft echt maar een keer. En we horen regelmatig om ons heen, dat je leven van de een op andere dag in een horrorfilm kan veranderen. Dan hebben wij toch maar weer mooi deze gouden dag te pakken.

Published by Cynthia Poen

Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon.

4 thoughts on “Breed grijnzend

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *