De belofte voor een prachtige dag.

Ik ben een ochtendmens, altijd al geweest eigenlijk, voor zover ik me kan herinneren. Die vroege ochtenduren waar de belofte voor een nieuwe prachtige dag in besloten ligt, voor mij is dat met voorsprong het mooiste moment. Een ontspannen rondje hardlopen terwijl de wereld nog slaapt of heerlijk de nacht over zien gaan in de dag, ik vind het magisch.

Vanmorgen las ik er nog een leuk artikel over, over ochtend en avondmensen. En dan met name die terugkerende vraag of avondmensen ochtendmensen kunnen worden of dat die voorkeur in je genen gestempeld staat. Ik vind dat het menselijk lichaam verbazingwekkend in elkaar zit. Al die verschillende cellen die met elkaar corresponderen, ik kan niet anders dan me erover verwonderen. Over onze curieuze biologische klok bijvoorbeeld en de hardnekkige standvastige werking ervan. In het artikel werd wetenschappelijk onderzoek aangehaald ten aanzien van slaapritmes en de invloed van ochtendlicht op de aanmaak van melatonine. Want dat ochtendlicht blijkt van avondmensen meer een ochtendmens te maken. Razend interessant hoe dat werkt.

In ons gezin zijn we overduidelijk verdeeld en dat vind ik an sich al bijzonder. In de jaren dat onze meiden nog meisjes waren wekten ze ons op onmogelijk vroege tijden en dan met name onze oudste. Onze jongste werd geboren als een avondmens en dat is ze nog steeds. Waar onze oudste altijd gezellig vroeg was zaten we tijdens onze vakanties altijd te wachten tot onze jongste besloten had uit haar slaapzak te kruipen. Vaak met een bezweet koppie, omdat het in die tent al om te smoren was inmiddels, kwam ze voorzichtig tevoorschijn terwijl de rest van de familie tippend van ongeduld zat te wachten om naar strand, zwembad of wat dan ook te gaan. Niet fijn voor dat kleine blonde hummeltje die eerst echt een poosje rustig wakker wilde worden maar daar maar zelden echt de tijd voor kreeg.

En waar de ritmes van ons gezin overdag volledig gelijk liepen begonnen de slaapritmes van ons gezin, naarmate onze meiden ouder werd, steeds verder uit elkaar te liggen. Onze jongste draait nu echt volledig mee in het vroege dagritme van onze maatschappij, elke dag op tijd uit bed voor studie en werk, maar het blijft voor haar een uitdaging als die wekker gaat. Terwijl wij tweetjes, haar pap en mam, elke dag vaak voor half zes klaarwakker zijn, voor onze wekker begint te gillen. Het is wetenschappelijk bewezen dat het niet in de genen gestempeld staat of je een ochtend of een avondmens bent. Maar stiekem geloof ik toch zeker ook dat aanleg en persoonlijke voorkeur er iets mee te maken heeft.

Want uit je warme bed rollen heel vroeg in de ochtend, sommigen van ons wennen daar gewoon echt nooit aan.