Staken

Stakende leraren, stakende boeren, stakende bouwvakkers. En over een paar weken stakende verpleegkundigen. Ze luiden de noodklok. De werkdruk in de zorg en in het onderwijs is enorm, en de tekorten nemen toe, met rasse schreden. Onze basisbehoeften staan onder druk.

Er zijn geluiden dat leraren zoveel vrij zijn, dat ze niet moeten zeuren. Maar ik zou hun verantwoordelijkheid niet aan kunnen. Al die kinderen die je onder je hoede hebt, de kinderen van een ander welteverstaan. Ik zou er niet aan moeten denken, diepe buiging voor alle leraren. En een nog diepere voor al het personeel in het speciaal onderwijs. Zoveel kinderen met die enorme rugzak aan ellende. Wat ze daar elke dag zien en meemaken, is met geen pen te beschrijven. Die schoolvakanties hebben ze hard nodig om bij te tanken. En dan heb ik de drama’s rondom de jeugdzorg nog buiten beschouwing gelaten.

Onze basisbehoeftes lijken ondergeschikt gemaakt te worden in de huidige graaicultuur. Beperkende maatregelen krijgen de voorkeur boven ondersteunende maatregelen. Een goed en verantwoord bord eten, goed onderwijs voor de jeugd, een warm en fijn huis om in te wonen en goede zorg als je oud of ziek bent. Volgens mij is dat geen overbodige luxe toch? En toch schuurt het daar het meest. Kijk naar onze jongeren, die willen ook graag een betaalbare eigen plek maar die zijn er veel te weinig. Daarbij hebben ze vaak een studieschuld waar je u tegen zegt en dan moeten ze nog beginnen.

Maatregelen

Ik hoorde gister een minister zeggen dat de groep die wel een studieschuld heeft, maar niet kan meeprofiteren van de voordelen van het verbeterde onderwijs, een cheque krijgen van tweeduizend euro. Om te investeren in hun verdere ontwikkeling. En de genoemde verbeteringen van dat onderwijs waren o.a kleinere werkgroepjes, en langere openingstijden van de bibliotheek. Deze minister weet waarschijnlijk niet wat het is om geldzorgen te hebben, om met pijn in je buik tegen die enorme studieschuld aan te hikken.

Politici lijken te zijn verworden tot praatjesmakers en toneelspelers. Ogenschijnlijk zijn andere belangen vele malen belangrijker dan goede maatregelen, dan zorgen voor die stevige basis voor een fijn leven. Die hele stikstofcrisis, het is toch bizar dat het kon ontstaan en waardoor het is ontstaan. En ook de tekorten in de zorg zijn veroorzaakt door keuzes die door politici zijn gemaakt. Ik heb de wijsheid niet in pacht om het allemaal op te lossen, was het maar zo. Maar dit alles gebeurd wel allemaal in mijn wereld. Want ons gezin bestaat uit een loodgieter, een lerarenondersteuner in het speciaal onderwijs, een rechtenstudent en een verpleegkundige. En ik zie die neerwaartse spiraal met lede ogen aan. Succes voor alle stakers, ik duim voor jullie!