Die laatste maand…..

Die decembermaand, voor veel mensen is die extra moeilijk. Overal lichtjes en een maand die is gevuld met heel veel familiefeesten. December staat nou eenmaal stijf van de feestdagen. Reflecteren op een jaar dat bijna aan zijn eind is. Gemis van geliefden voelt altijd extra zwaar, en ook de narigheid op aarde komt extra binnen. Ik wordt altijd sentimenteel van die laatste paar weken van het jaar. En ik voel mijn eigen geluk ook extra groot. Omdat het leven niet altijd alleen maar fijn is. Soms is het gewoon een gevecht, dat leven. Maar ik geef eindelijk ruimte aan al dat bewaarde verdriet, en dat ruimt heerlijk op.

Als ik vroeg in de ochtend richting mijn werk rijd, zie ik elke dag meer en meer lichtjes. Mijn route wordt elke dag een tikje knusser, en ik geniet me te pletter. Ik mijmer een beetje mee met die knussigheid, denk aan vroeger toen de kinderen nog klein waren. Samen met die pukkies de kerstboom versieren en ons huis gezellig maken was een feest. En natuurlijk was er ook dat eeuwige gevecht met lichtjes die altijd in de knoop zaten, of dat die mooiste ballen het snelste sneuvelden. Dat was dan weer een dingetje met die kerst.

December

Inmiddels heb ik die lichtjes onder de knie, maar dat duurde echt heel veel jaren. Gedachtes aan weergaloze sinterklaasfeesten dwalen voorbij of al die knusse kerstontbijtjes. Er waren jaren bij dat we ze zo ongeveer uit bed moesten sleuren, omdat pubers nou eenmaal naar weinig meer verlangen dan om in dat bed te liggen. Dat maakt de spontaniteit van gezellig samen zijn toch wat lastiger, met een overduidelijk ochtendhumeur aan tafel.

Pijnlijke momenten waren er genoeg in al die jaren, het was niet alleen goud dat er blonk, dat is het nooit tenslotte. Maar wat overbleef was de liefde, voor al die lieverds in mijn grote hart. Ik ben een heel rijk mens.