Ze doet de voordeur open, haar hals is bedekt door een nekkraag. Die zorgt ervoor dat haar nek kaarsrecht blijft. Vriendelijk lachend laat ze me binnen, we praten even en lopen daarna samen naar de badkamer. Ze verteld me tot in detail in welke volgorde haar zorg verleend moet worden.
‘Vind u het eng, vraag ik haar, u bent net uit het ziekenhuis. Hoe voelt dat voor u’? Voorzichtig gaat ze op een stoel zitten en de angst staat leesbaar in haar ogen. ‘Ik ben zo bang, ik vind het doodeng, zegt ze.Haar stem trilt en ik zie tranen in haar ogen. ‘In het ziekenhuis is alle hulp bij de hand, dat heb ik hier niet, en vooral de nachten vind ik vreselijk’.
Alle zorgen lijken in de stilte van de nacht vaak heviger, alles voelt extra angstig in dat donker. Zo was het bij mij tenminste wel altijd. Ook als ik aan het waken was, waren de nachten voor veel mensen extra confronterend.
Angstig
Ik ga op de rand van het bad zitten en luister naar haar verhaal. Die ongeluksdag begon als een prachtige blije. Haar nichtje gaat binnenkort trouwen en zij mocht mee om trouwjurken te shoppen. Zonder kinderen van haar zelf voelde dat extra bijzonder. Na een gezellige dag is DE jurk gekozen, en daar wil ze voor haar echtgenoot een mooie foto van maken.
Om haar prachtige nichtje goed op die foto te zetten, zet ze nog een stapje achteruit. Maar in al haar opwinding had ze niet in de gaten dat ze die steile wenteltrap al veel te dicht was genaderd. Met een enorme klap is ze naar beneden gevallen. Naast heel veel breuken heeft ze ook een breuk in haar nekwervel.
‘Ik weet heel goed dat ik veel geluk heb gehad, maar ik was zo dichtbij een groter drama, en dat blijft maar in mijn hoofd ronddansen’. Elke nacht beleefd ze die val opnieuw, en op de momenten dat die kraag kort af moet, voelt ze zich kwetsbaar. Angstig. Slapen doet ze slecht met dat ding om haar hals, en de dagen duren eindeloos.
Haar lijf heelde langzaam maar zeker, stapje voor stapje. De dag dat ik haar haren eindelijk weer mocht wassen, na heel veel weken, ging de vlag uit. Haar glimlach, toen ze zichzelf in de spiegel zag met haar schone haar, was goud waard 🙂
Maar toen die kraag definitief af mocht, wilde ze hem liever om houden. Want zonder die stevigheid om haar hals voelde ze zich naakt en kwetsbaar.
‘Ik ben nu pas echt toe aan het verwerken van alles wat er gebeurd is denk ik’, zei ze me.
Speciaal voor haar heeft haar nichtje haar bruiloft uitgesteld, zodat ze er zonder kraag en stralend van gezondheid bij kon zijn. Mooi he?!