Mijn hart verpand.

thuiszorg

Ik heb mijn hart verpand aan de thuiszorg. Voor een ander mens zorgen, in zijn of haar eigen omgeving, vind ik onveranderd leuk. Zien hoe ze wonen en leven leert me direct een hoop over de persoon waar ik voor kom zorgen. En helaas niet altijd in positieve zin, ik kom nog veel ellende en vervuiling achter sommige voordeuren tegen.

Die dag stond ik aan het eind van mijn ochtendroute, voor de deur bij een jonge vent. Dieter woont zelfstandig in een beschermd wonen complex.

Dat leven van Dieter startte voorspoedig, hij ging het leger in, vond de liefde en werd vader. Alles kabbelde voort. Maar ergens tijdens dat leven ontstond er kortsluiting in zijn hoofd, manifesteerden zich allerlei mentale ziektes zich in hem. Zijn verhaal leest als een slecht boek, en ik kan alleen maar verwonderd zijn over hoe hij uiteindelijk zijn rust en die fijne plek voor hemzelf vond, met een beetje hulp van de mensen om hem heen.

Thuiszorg

Ik help hem bij het katheteriseren en luister naar al zijn vragen. Hij verteld dat hij momenteel wat somber is en dat ze hem daarom goed in de gaten houden. Ik luister aandachtig en laat hem zijn verhaal doen, ook dat is zorgen voor.

Als ik diezelfde middag richting een andere client fiets, zit hij op zijn balkon. Hij springt direct op als hij me in het oog krijgt, om nog even verder te kletsen. Lachend neem ik na vijf minuten afscheid, Dieter zwaait me vol overgave na.

Na dat eerste bezoek hoef ik me nooit meer aan hem voor te stellen. Hij kent elk gezicht en elke naam van alle wijkverpleegkundigen die hem bezoeken. Hij onthoud de datum van je laatste bezoek, benoemd de bijzonderheden van je sterrenbeeld en is nieuwsgierig naar je leven. Veel van zijn verhalen zijn dezelfde. Gewoon, omdat dat is wat hem bezig houd. Als ik hem een paar weken later bij toeval op straat tegen kom, roept hij mijn naam en zwaait enthousiast vanuit de verte. Met die muts met kwastjes, die altijd scheef op zijn hoofd staat. Hij en die muts zijn een twee-eenheid.

Werken in de thuiszorg is bijzonder, afwisselend maar boven alles hartverwarmend.

Published by Cynthia Poen

Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon.

2 thoughts on “Mijn hart verpand.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *