Zo’n hele lege dag, waarop je niks moet maar alles mag. Vandaag had ik bedacht dat dit zo’n dag zou worden. Geen gesop, geen verplicht gedoe, alleen maar doen waar ik zin in had. En wat was het zalig. Ik zou naar buiten gaan, zoveel was zeker. En omdat we zo waanzinnig mooi wonen is de keuze echt reuze, zelfs onze vakantie vierden we een keer vlakbij huis.
Wakker worden, koffie drinken en dan gewoon maar wat aanklooien. Boodschapje, wasje draaien, beetje opruimen. Ik maakte een zalige wandeling tussen al dat groen, om vervolgens even naar het strand te rijden. Want dat strand is ook om de hoek. Mijn lieve vriendin heeft er een huisje en het was hoog tijd om weer eens bij te kletsen. Vol in de wind, met de zon op mijn bol en uitzicht op een zee vol kitesurfers, zat ik me toch een potje lekker. Dat gevoel dat ik krijg van dat oneindige rollende water, ik wordt er altijd zo ontspannen van. De zee werkt en ik laat los.
Zee
Op de terugweg reed ik langs een kwekerij bij ons in Heemskerk, deze week was haar pluktuin weer geopend en ik zag mezelf al helemaal heerlijk tussen al dat kleurgeweld struinen. Nou had ik mijn collega’s kroketten beloofd, omdat ze zo lief waren toen dat rottige steentje roet in het eten gooide. Maar bloemen vond ik ook wel een goed idee, beter in verband met het buikspek zeg maar.
De pluktuin was prachtig, met een keur aan verschillende bloemen in allerlei kleuren. Als een hebberige graaier liep ik gewapend met knipschaar en emmertje langs de rijen bontgekleurde bloemen. Nadat Marty uitleg had gegeven natuurlijk. Ik wil niet op mijn geweten hebben dat ik een hele prachtige pluktuin verwoest.
En op die fijne plek liep ik volkomen toevallig een lieve vriendin tegen het lijf, die had dezelfde gedachte gehad als ik, ook weer enig. Het maakte een fijne dag, nog weer een beetje fijner.
Volkomen tevreden kwam ik een paar uur later, met mijn armen vol bloemen en een hoofd met een bos zeehaar( kustbewoners weten wat ik bedoel) thuis. En met een grote grijns, die ook!