Gekoesterd

Ik ga schrijven over iets positiefs dacht ik vannacht, want ik heb zo’n behoefte aan vrolijkheid. Ik wil een blogje schrijven over blije dingen, en een grijns op iemands gezicht toveren. Dat hele huidkanker verhaal, daar ben ik nu wel klaar mee, het is echt hoog tijd voor wat gezellige verhalen. Ik ga dus ook niet over covid schrijven, want daar ben ik ook wel klaar mee zo langzamerhand. Net als de rest van de wereld eigenlijk. Dat covid nog niet klaar is met ons, dat is dan weer een ander verhaal.

Helaas heb ik geen enkele blunder begaan de laatste tijd, niet echt tenminste. Geen suffe acties of anderszins onhandigs waar je om zou kunnen lachen. Oprecht sorry, maar er komt er binnenkort ongetwijfeld wel weer eentje. Kunnen jullie weer fijn gieren om Cynt, net als ikzelf, want ik lach nou eenmaal graag om mijn eigen sufheidjes.

Mijn boek nadert zijn voltooiing, maar ja ik ben de enige die dat echt leuk vind. Niet echt grijns materiaal voor mijn lieve lezers, ook al grijns ik er zelf wel oprecht om. Ik wordt er heel erg blij van dat het me lukt. De ruwe eerste versie is bijna af, dus mocht iemand interesse hebben om proeflezer te zijn dan hoor ik het graag!

Verbondenheid

Maar goed, iets gezelligs dus, ik moest wat verder spitten in mijn hoofd, en er lekker effe op broeien. Maar er zijn zo’n enorme hoeveelheid positieve dingen in mijn leven momenteel dat ik moest kiezen. Momenteel ben ik intens tevreden. Ook al is dat, naast heel erg lekker, wel een tikkie saai en levert het niet echt een lading boeiende blogs op 🙂

En ook die fijne vakantie is net van start gegaan, en gewapend met onze vaccinaties hebben we besloten te gaan. In Nederland voelt het druk, op de campings, en in Frankrijk staan we in het voorseizoen regelmatig met zijn tweetjes op een verder lege camping. Dat was ook voor de covid vaker het geval. Dat is nog eens de rust en de ruimte opzoeken zeg ik 🙂 Alle voors en tegens hebben we keurig afgewogen en naast elkaar gelegd, en de knoop doorgehakt. We zijn heerlijk aan het zwerven met dat busje van ons.

De komende periode heerlijk samen bijkomen van al het gedoe, en even loskomen van alles.

Uiteindelijk heb ik besloten om deze positieve blije blog te schrijven over jullie, en over alle verbondenheid die ik de afgelopen weken voelde. Iedereen heeft me zo waanzinnig gesteund en leefde zo mee met mijn gedoe. Ik was verbaasd en verrast, en ik voelde me enorm gekoesterd. Dat rottige virus heeft ervoor gezorgd dat ik een hele hoop mensen al lang niet live heb gezien. Maar dat bleek echt absoluut geen enkel verschil te maken in die verbondenheid. Want dat hechten aan elkaar, dat hebben we de afgelopen jaren al volop gedaan. En dat bleek de afgelopen weken maar weer eens. En daarnaast kreeg ik ook veel lieve berichten van mensen die ik niet persoonlijk ken, geweldig was dat.

Naast alle negativiteit, want dat die er ook is ontken ik niet, heeft het me ongelofelijk veel troost gegeven. En ladingen hoop voor de komende periode, als we elkaar weer gaan ontmoeten en omarmen! En als we elkaar tijdens al die fijne feestjes weer in het echt gaan zien, ga ik een lading knuffels uitdelen. Want zo’n rottig virus krijgt onze vriendschap, liefde en menselijkheid er echt niet onder, en dat vind ik ongelofelijk positief 🙂