Nog maar drie jaar geleden schreef ik dit stukje vlak voor kerstmis, veel is er veranderd, wat bleef is de liefde.
Het is nog vroeg als ik in de auto stap. Het is stil op straat en het voelt alsof de wereld nog slaapt. Mijn haren zijn nog nat van de douche en liggen koud in mijn hals, de geur van mijn favoriete luchtje zweemt om me heen. Het is knus in mijn kleine autootje.
Langzaam rijd ik onze straat uit, de verwarming staat op standje aangenaam en uit de boxen klinkt een kerstliedje. Ik geniet van de knusse kerstverlichting op deze donkere ochtend en word er wat weemoedig van. Het is december en mijn gedachten dwalen af naar kerstmis.
Om me heen hoor ik regelmatig gemopper over de kerstdagen, over verplichte familiebezoekjes, over het braaf opzitten tijdens visites, over in pak één aan het kerstdiner verschijnen. En ik snap het allemaal want ook ik heb heus weleens gemopperd op de kerstdagen en alles daaromheen.
Kerstmis
Maar de feestdagen zijn ook altijd een tijd van terugkijken, terugkijken naar het afgelopen jaar wat wederom voorbij is gevlogen. En als ik de ellende op de wereld voor het gemak even opzijschuif is er een hele hoop waar ik blij en dankbaar voor ben. Voor mijn mooie gezin, voor mijn ouders die nog in goede gezondheid bij ons zijn, voor het geluk van het gezin van mijn zus en het feit dat zij oma gaat worden in het nieuwe jaar.
Dat het leven even voortkabbelt, na een aantal stormen, en hoe fijn dat is. Dankbaar voor het feit dat ik vijftig word volgend jaar en dat uitgebreid ga vieren, alleen de voorpret en organisatie ervan zorgt al voor prachtige momenten. Soms is het leven een strijd en elke dag voelt dan als een gevecht waar je ogenschijnlijk weinig invloed op hebt. Ook die momenten zijn er geweest. Maar nu kijk ik weer vooruit en realiseer ik me hoeveel lieve mensen ik om me heen heb. Dat al hun liefde mijn hart verwarmd, gewoon door er te zijn. Wat ben ik een enorme bofkont.
En daar zo helemaal alleen in die stille straat, knus en warm, realiseer ik me hoe enorm gelukkig ik ben, nu op dit moment. En dat neemt niemand me af.