We kiezen elke dag wat af. Wat eten we vanavond, roze of groene sokken vandaag of toch maar met de auto in plaats van met de fiets. Tot het om levens-veranderende keuzes gaat. Dan begint het afwegen, lange voor-en tegenlijstjes, naar je hart luisteren of toch met dat hoofd kiezen? Wat laat ik zwaarder wegen en welke kant wil ik eigenlijk op? Een mens zou er wanhopig van worden. Te veel keuzes of juist te weinig. Overzie ik de gevolgen allemaal wel?
In mijn geval volgen dan lange gesprekken aan de keukentafel met de liefste, meestal onder het genot van een wijntje. Waarna die fles na twee uur leeg is en ik licht beschonken zo mogelijk nog minder zeker weet welke kant ik op moet. Want wat is nou beter: Intuïtief kiezen of er toch een nachtje over slapen…of twee.
Wie zou niet een glimp van de toekomst willen zien, om te weten welke keuze de juiste blijkt te zijn. Weg met die lijstjes en onrustige nachten waarbij het hoofd zich een weg moet banen tussen al die toekomstbeelden. Knappe meid die dan aan haar nachtrust komt. Ik niet in ieder geval. Ik heb die nachtelijke pieker sessies tot een eenzame hoogte weten te brengen.
Hoe fijn zou het zijn als belangrijke keuzes tussen het koffie schenken door gemaakt kunnen worden. Even een bakkie doen en meteen het juiste huis uitzoeken of de ideale baan of de juiste carrière uitzoeken. Emigratieplannen worden bij het wolkje melk definitief gemaakt. ‘Ja hoor, we verkopen de boel en vertrekken toch naar dat kasteeltje in Zuid-Frankrijk. We gooien heerlijk het roer om. Genoeg melk zo schat?’ Waarna je volkomen content en ontspannen op de bank neerstrijkt, tevreden mijmerend over de gemaakte keuze, wetend dat het de juiste is. Wat een ontspannen leven zou dat zijn zonder ’foute’ keuzes. En ongelofelijk saai, dat dan weer wel.
Voorspelbaar
Zoveel mooie emotie zou wegkwijnen als het leven voorspelbaar zou zijn. Want weg is de spanning, de kriebel in je buik en het gevoel van hoop en verwachting als je eindelijk een keuze hebt gemaakt. Weg met avontuurlijke keuzes, en de opluchting, trots en blijdschap als de ‘ja maar’ stemmetjes eindelijk zwijgen. Tot de volgende bepalende keuze zich aandient en alles weer van vooraf aan begint. Voor het gemak laten we de ellendige gevolgen van de ‘foute’ keuzes maar even achterwege. Persoonlijke groei en ontwikkeling zouden abrupt tot stilstand komen als we ons nergens meer in durfden te storten. Voorspelbaar is duf.
Dus blijf ik gestaag doorploeteren. Keuzes maken is voor mij als optimist namelijk een geweldige uitdaging. Tel mijn enorme fantasie op bij mijn positiviteit en elk krot tover ik in een vingerknip om tot een blinkend paleis. Waar menigeen beren op de weg ziet, zie ik vooral mogelijkheden en uitdagingen. Elke keuze heeft zijn goede kanten en anders vind ik ze wel. Keuzes maken doe ik tegenwoordig dus maar door een scheutje realiteit te mengen met mijn gevoel. Hoe voelt die ene beslissing als ik spanning, angst en bladgoud even opzij zet? Denk ik dat ik het kan en dat het past en wordt ik er blij van? En wat is het ergste dat me kan gebeuren?
Door van dat slechtste scenario uit te gaan blijkt kiezen ineens veel eenvoudiger 🙂