Vanmorgen stond ik voor de spiegel, en ik moest grijnzen om de blik in mijn eigen ogen.
Dat ik die door mij geschreven letters in een boek heb weten te krijgen vind ik nog steeds ongelofelijk. Inmiddels heb ik zelfs een stapeltje van dingen die ik zelf of deels zelf heb geschreven. Een stapeltje notabene! ( twee verhalen, een gedicht en een heel boek vol :-))
Als meisje wilde ik niets liever dan ergens talent voor hebben. En toen ik volwassen werd wilde ik dat nog steeds. Uitblinken in wat dan ook. Ik vond mezelf namelijk nogal gemiddeld. Ik kon heel veel een beetje maar niks kon ik heel goed. En dat leek me nou eenmaal heel erg geweldig, iets heel erg goed kunnen. Muziek maken, heel slim zijn of vreselijk populair en vlot zijn 😉 Inmiddels straal ik omdat ik lekker mezelf ben, en ik ben meer dan genoeg.
Afgelopen week kreeg ik het verzoek om een deel van mijn boeken te komen signeren, vijftien stuks tegelijk. Het was zo leuk om die enorme stapel voor je neus te hebben liggen. Onwerkelijk maar tof, heel tof. Ik heb ze allemaal met liefde gesigneerd.
Stapeltje
‘Ben je al bezig met deel twee’? vroeg ze, toen ik die hele stapel een krabbel had gegeven. Ik moest oprecht even grinniken want ik geniet voorlopig nog wel een poosje van dit exemplaar. Want een boek creëren dat daadwerkelijk in de boekwinkel komt te liggen is echt geen sinecure, daar gaat nogal wat aan vooraf. Schrijven, een volwaardig manuscript afleveren, binnenwerk dat gemaakt moet worden. Controleren, en nog eens, en nog eens. Het ontwerpen van de kaft en de titel( nou ok, de titel had ik al, de kaft nam de uitgever zijn rekening) De proefdruk checken (wat echt zo leuk is) Daar gaan maanden overheen. Wat betreft het schrijven, dat deed ik de laatste jaren steeds in stukjes. Maar ik heb best wat delen herschreven, die anders moesten, beter. En nog zou ik wel weer hier en daar wat willen aanpassen, is een boek ooit af?
Elke dag loop ik een rondje door de plaatselijke boekwinkel. Het is verslavend om jezelf te zien liggen tussen al die bekende namen. Daarna doe ik nog een rondje etalage en vergaap ik me daaraan want ook daar lig ik nog pontificaal te pronken. Of er een deel twee komt is dus nog niet zeker. Misschien wordt mijn volgende bundel wel een verzameling van mijn kampeeravonturen, want ook die worden gretig gelezen.
Tot die tijd zweef ik op een wolkje, en daar blijf ik nog wel even 🙂