Die laatste weken van het jaar staan doorgaans stijf van het sentiment, ik kan niet anders dan me verbazen over de waanzin ervan. Elke reclame is doorweekt met de ultieme kerstgedachte en druipt werkelijk van het tranentrekgehalte.
In mijn dagelijks werk kom ik ware tragiek tegen en die is verre van schattig. Was het leven maar meer zoals de reclame, denk ik weleens, dan loopt alles altijd goed af.
Hoe anders is het in het in het echie
December is een maand van reflecteren, maar tegelijkertijd ook een maand die ontzettend beladen is. Gemis en verlies van geliefden doet extra pijn, inwendige littekens schrijnen extra. Kinderloze echtparen zien alleen maar gelukkige gezinnetjes om zich heen, en eenzaamheid ziet vooral gezelligheid bij anderen.
Tussen alle kerstgedachten heen schijnt het licht van het echte leven. Die we proberen te verdoezelen met kaarslicht en kerstversiering. Maar wat krom is valt ook nu echt niet recht te breien. Toch worden familievetes voor even onder de mat geschoven want onder de kerstboom moet het gezellig zijn.
Gezellig
Dan doen we net alsof de wereld blinkt en glanst, en wordt de echte pijn verstopt.
Ik heb er moeite mee om ‘net te doen alsof’, ook al ben ik in deze maand softer dan anders. Nog softer. En natuurlijk reflecteer ik ook op weer een jaar dat voor altijd weg is, een jaar dat ik niet over kan doen.
Nooit meer
Ik geniet van het donker, van ons haardvuur en kaarslicht. Van de kou en de gezelligheid. Maar voor veel mensen is het nu extra moeilijk. Door het gemis maar ook door alle prijzen die door het plafond schieten. Dus probeer ik een stap extra te zetten.
Door nog beter te luisteren.
Elke crisismelding is nu extra beladen, en ze nemen altijd in hoeveelheid toe in deze periode. Mijn zorgzaamheid draait overuren omdat ik oprecht denk dat we daar meer dan ooit behoefte aan hebben.
Aan omkijken naar elkaar.
Dit jaar ga ik weer eens kaartjes sturen, want kleine gebaren kunnen groots effect hebben. Ik heb de lokale initiatieven gesponsord die kerstpakketten maken voor de minima die in mijn buurtje wonen. We trakteren onze kinderen, scheelt hun ook weer, maar pakken niet extra uit met kerst.
Eigenlijk koester ik vooral wat ik al heb, en dat is veel. Heel veel. En daar ben ik meer dan dankbaar voor.