In alle rust

Onze jaarwisseling vierden we dit jaar met een weekje ertussenuit, om heel relaxt het nieuwe jaar te verwelkomen.

Little did i know 🙂

We lagen oudejaarsavond al te slapen, toen we rond middernacht werden gebeld door onze schoonzoon. Hij had ons oudste meisje ten huwelijk gevraagd en dat mooie nieuws moest meteen gedeeld worden met pap en mam. Wat een rijkdom om die blije koppies live te kunnen zien!

De rest van de nacht verliep op zijn zachtst gezegd wat onrustig, we waren volledig wakker door het heuglijke nieuws. Wat een welkom van 2023!

Op die eerste dag van het nieuwe jaar was daar dan eindelijk rust. We zaten na een prachtige wandeling door de heuvels na te genieten van hun geluk, onder het genot van een muziekje en een fijn glas rood, toen onze telefoons ineens ontploften. De #postcodekanjer was in ons eigen dorp en ook nog eens op onze postcode gevallen. Na die eerste ‘je neemt me in de maling, ja natuurlijk joh en doe nou maar weer normaal’, bleek het gewoon echt waar te zijn.

Als vanzelf sloegen fantasie en dromen op hol.

Wat saamhorigheid betreft, ging toen een van de meest bijzondere weken van mijn leven van start. Het maakt me razend dankbaar voor het buurtje waar ik woon en voor alle lieverds die er ook hun thuis hebben. Stuk voor stuk zijn het prachtige mensen. De hoeveelheid hartkloppingen en nachtelijke opvliegers kwamen afgelopen week wel tot een nieuw hoogtepunt, maar dat nam ik maar voor lief, en inwendig heb ik mezelf met enige regelmaat tot kalmte gemaand. Geld winnen is superleuk en de hoogte van het bedrag maakte me echt niet uit.

Rijkdom

Want een ander soort rijkdom viel afgelopen week spontaan in mijn schoot.

Gisteravond was ons wijkfeest. Dansend, drinkend en kletsend stonden alle buurtjes bij elkaar. Na een week ‘appen tot je scheel ziet’, hilarische berichten sturen en vooral heel veel lol met elkaar schoven we onrustig over het evenementen veld heen en weer. Toen we eindelijk hoorden wat we hadden gewonnen hebben we gegild, geknuffeld en gejankt met zijn allen.

En elkaar hard in de arm geknepen.

In polonaise liepen we naar de kroeg, uitbundig, saamhorig en wellicht een tikkie te luidruchtig 🙂 Onze stralende koppies op de foto’s van gisteravond zeggen alles. We hebben het goed gevierd, en mijn bonkende hoofd vertelde me vanmorgen dat we het wellicht iets te goed hadden gevierd 🙂 Maar wat zijn we een prachtige ploeg mensen met elkaar. Mooierds die op elkaar kunnen leunen.

Lieve buurtjes, ik voel me razendrijk met jullie, ook zonder die centen!