Op insta volg ik een aantal schrijvers. Lukraak hoor, er zit niet echt een gericht doel achter of andere slimme netwerkgedachten. Om heel eerlijk te zijn doe ik maar wat.
En het verbaasd me oprecht wat ik tijdens dat lukraak scrollen tegenkom. Mensen die binnen een paar weken een thriller schrijven die uitgegeven wordt ( zeggen ze), ladingen lezers die zich vooral bezig houden met recensies schrijven en posten en hele busladingen schrijvers die ‘schrijfgevulde’ levens hebben.
Ik voelde me een prutser.
Netwerk
Ik was heel erg lang bezig met het schrijven en perfectioneren van dat ene boek. Buiten een schaapachtig mailtje naar Eric Bakker ( alias Era Richmen, thrillerschrijver en toevallig woonachting in mijn buurt), voor wat tips en tricks en mijn contact met Kim van WareWoordenWereld, netwerk ik bijzonder weinig. Minimaal is zelfs een te groot woord. Niks eigenlijk op dat gebied.
Is het raar dacht ik de afgelopen weken met enige regelmaat? Moet ik een en ander anders aanpakken? Schrijven is mijn hobby. Want ik heb al een volledige baan, een hele leuke, het schrijven doe ik er naast. Puur voor de leuk. Maar ik betwijfelde nu echt of ik niet meer moest doen. Iets anders.
Vanmorgen besloot ik ze stuk voor stuk te ontvolgen. Probleem opgelost. Mijn social media was meteen weer een stuk gezelliger 😉