Schrijven is persoonlijk, en dat geld zeker voor mij, Ik stop mijn hart in alles wat ik schrijf. En dat ging de laatste tijd moeizaam. Het plezier was eraf.
Gister was het moment dat ik definitief een streep heb gezet onder mijn tweede boek. Dat klinkt wat dramatisch maar voor mij voelt het als een verse start.
Een nieuw begin.
Mijn kindje is weer van mij.
En ook al gebeurd er vanaf nu helemaal niets meer, en verkoop ik geen enkel exemplaar, de controle ligt weer waar hij hoort te zijn. In mijn eigen handen. Ik deelde vanmorgen mijn teruggekregen manuscript met een bestsellersschrijfster die toevallig bij mij om de hoek woont, vroeg haar mij te helpen om de spel-en stijlfouten eruit te vissen ( wat de uitgever had nagelaten) en ik ga een nieuwe ISBN aanvragen. En ook de omslag wordt anders.
Hoe ik dat laatste ga doen weet ik nog niet maar ik ben weer ‘in control’. En dat voelt geweldig.
Nieuw begin
Geen geleur meer richting een uitgever die zelden reageerde, afspraak na afspraak uitstelde en elke keer weer een smoesje had. Er zijn teveel beloftes niet nagekomen. Week na week, maandenlang. Overzichten van de verkoop die ik niet kreeg, een persbericht die overduidelijk voor een ander was geschreven en een e-book dat klaar zou zijn maar nooit uitkwam. Die afhankelijkheid wilde ik meer dan wat ook teniet doen.
Het vrat me op.
Over een paar maanden breng ik mijn thriller opnieuw uit, de herziene verbeterde versie. Ik heb er nu al zin in.
De originele wordt een collector’s item 😉 Om me eraan te herinneren hoe ik het vooral nooit meer moet doen. Maar om in plaats daarvan vertrouwen te hebben, in mezelf. En dat de liefde waarop ik mijn verhalen met de wereld deel het allerbelangrijkste is.
Zo tof 🙂