Het voorjaar voelt bij tijd en wijlen nog ver weg en elk zonnestraaltje ontvang ik daarom onder luid gejuich. Het lijkt langer te duren voor het wat warmer word. Langer dan voorgaande jaren. Somber en grijs voeren al veel te lang de boventoon.
Toch besloten we te gaan kamperen. In onze zwarte schoonheid liggen we tenslotte hoog en droog, en zolang het niet stortregent vind ik het wel best. De behoefte om er even uit te zijn overheerste. Batterij opladen en dat soort geneuzel, je herkent het ongetwijfeld.
Ondanks weersvoorspellingen die niet heel spetterend waren reden we vastbesloten richting het oosten. De Zoete Aagt werd ons doel. Franse sferen, veel groen en knussigheid. De camping toonde veelbelovend op de website.
Berg en dal ‘here we come’ besloten we vol enthousiasme.
Ik merkte pas hoe moe ik was toen ik die eerste nacht een ruige 12 uur achter elkaar wist te slapen. De liefste deed gelukkig vrolijk met me mee. Frisse lucht en stilte doen blijkbaar wonderen. Buiten het verkeer, wat je hier overdag wel hoort, is het hier in de nacht heerlijk stil. En ook de camping is gezellig. Zorgvuldig. Veel brocante, leuke zitjes en groen ( dat deels al stond te stralen en deels nog aan het ontluiken is) Douchen is een feestje door het gebruik van het vele hout en de originaliteit van de vormgeving. Dit is een aanrader, ook door het prachtige gebied waar je echt middenin zit.
Buiten
Geen televisie, geen werk of andere bezigheden, alleen maar vogeltjes, frisse lucht en een fijn boek. Vandaag fietsen we rond in het #Reichswald, stonden heerlijk lang onder een hete douche en pakten dat boek er maar weer bij. Ik fietste vroeg in de ochtend naar de buurtwinkel voor wat verse bolletjes en genoot me weer eens te pletter. Hoe minder ik moet van mezelf, hoe relaxter ik wordt. Ik voelde nu pas hoe ik dat gemist heb, om nieuwe plekjes te ontdekken samen met de liefste.
De vrijheid om samen op pad te zijn is onbetaalbaar. Het is van een enorme luxe.
Kleine geneugten zijn de bom 😉
Ik laat het nieuws links liggen en alles wat er nog meer in de wereld gaande is. We genieten van dat buiten zijn, van elkaar en van ‘even helemaal niks’. Potverdorie wat lekker. Over een paar weken gaan we weer!