Een dag op een andere werkplek werken, op een andere plek dan thuis of op kantoor, ik keek er oprecht naar uit. ‘Hoe kan het dat dit als een uitje voelt’ dacht ik nog, en wat is er toch bizar veel veranderd het afgelopen jaar. En dan ben ik nog op vakantie geweest, kan ik vaak naar buiten en heb ik mijn werk.
Maar die bewuste ochtend zat ik vol enthousiasme, bruisend en sprankelend op mijn fiets, de zon kwam net op en knipoogde naar me. Blij knipoogde ik terug. Ik vloog langs heiige velden, met een muziekje op mijn hoofd, genietend van alle uitgestrekte schoonheid om me heen.
Mijn werkplek voor een dag, was gevestigd in een prachtig oud gebouw. Ooit was het een ziekenhuis voor mentaal zieken, inmiddels heeft het heel veel nevenfuncties waaronder kantoorruimte. Tijdens de lunch kon ik buiten eten, zat ik zalig uit de wind in de ommuurde binnentuin, volop genietend van die prachtige bouw. Ik liep een rondje over het enorme terrein en keek mijn ogen uit. Zoveel historie, zoveel bijzondere plekjes, het maakte mijn werkdag een hele bijzondere en vooral een hele aangename.
Historie
Het helpt vanzelfsprekend dat het prachtig mooi weer was, dat de poké bowl, die daar vers gemaakt werd, bijzonder zalig smaakte, en dat ik met hele gezellige mensen werkte. Maar toch, al die historie waar ik op uit keek, het schitterende glas in lood, de indrukwekkende trappenhuizen en prachtige boogdeuren. Die enorme lading aan details, zoals de oude tegeltjes, de bewerkte oude handvatten en alle hoekjes en plekjes en bochtjes, ik ben er dol op, oprecht.
Diezelfde middag zat ik stralend op de fiets naar huis, met een hoofd vol nieuwe indrukken. Die dag had ik voor de eerste keer met stokjes gegeten, voor de eerste keer in dat waanzinnige mooi gebouw gewerkt, voelde ik wat die nieuwe ervaringen met mijn humeur deden, met mijn gemoed. Overweldigende, intense blijheid, echt.
Het wordt hoog tijd dat de wereld weer een beetje open gaat, dat we allemaal weer wat nieuwe ervaringen op kunnen doen, en allemaal weer volop kunnen gaan genieten van elke nieuwe dag. Hoe? Ik heb werkelijk geen idee, maar dat we daar allemaal ongetwijfeld van op zullen knappen, dat is wel zeker.