‘Ik ben benieuwd naar de rol die je broer gespeeld heeft in je leven’, zegt ze. Mijn eerste reactie is ongemak. Ik heb hem nooit gekend dus hoe kan hij dan een rol spelen. Dat is gek toch?
Vervolgens wordt ik stil, van binnen. Want erover praten doe ik zelden. Het is raar dat de broer die je nooit gekend hebt toch een deel van je leven is. De broer die overleed tijdens zijn geboorte.
Toch was hij er altijd
Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het eerst wist dat hij er was geweest. Als jong meisje had ik zelf een verhaal gefantaseerd rond zijn overlijden. Dat weet ik nog heel goed. Hoe ik eraan kwam weet ik niet maar de details ervan weet ik nog precies.
Had ik iets opgevangen een keer of is het me echt verteld. Ik heb echt geen idee.
Pas later hoorde ik het echte verhaal van mijn mam
Ik trouwde puur toevallig met iemand die geboren is in zijn jaar, zo onthoud ik hoe oud hij zou zijn geweest. Na de geboorte van onze oudste kon ik me pas echt een flinter van het verdriet van mijn ouders indenken.
In de maand oktober denk ik vaker aan hem. Zijn geboorte en overlijden, op diezelfde zwarte dag in deze herfstmaand.
Grote broer
Door de jaren heen blijf ik nieuwsgierig naar hem
Zou ik op hem lijken. Delen we hobby’s of andere voorliefdes. Zou het net zo’n knuffelaar zijn als ik ben of sportief net als pap. Zou mam’s zachtaardige natuur door zijn aderen stromen. Houd hij van muziek en welke dan. Zou hij Rammstein fan zijn of houden van Hollandse smartlappen.
Zou hij net zo ‘echt stammig’ zijn als wij allemaal 🙂
Ik vond het mooi, dat ze me die vraag stelde, want hij was er. Daar ben ik me nooit echt van bewust geweest. Hij was in mijn leven, mijn grote broer. Met tussenpozen maar toch.
Mijn denken aan hem is als een eerbetoon aan de jongen die nooit de geneugten van het leven mocht kennen, die nooit mocht proeven van mooi en minder mooi. Die nooit volwassen mocht worden en er voor zijn twee zusjes mocht zijn. Kon zijn
Wat een gemis
Dag lieve grote broer #allerzielen
Wat mooi, Cynthia, ik wist dit niet. Maar herkenbaar ook; mijn babyzusje overleed, twee dagen oud, toen ik zeven was. Ik blijf me altijd afvragen hoe het geweest zou zijn als ik haar had mogen kennen. En het doet nog steeds een beetje pijn. Ik begrijp je gemis.
Dank je wel lieve Eef, en wat een gemis ook voor jullie. Het is fijn dat ze er ook mogen zijn he?! Zeker op een dag als vandaag, op Allerzielen. dikke x
Dikke kus ook voor jou
Wat mooi omschreven Cynthia. Zo herkenbaar. Niet voor mijzelf maar voor mijn zoon. Ook hij vraagt mij vaak of hij op zijn broer en zus lijkt. En zelf denk ik vaak… zouden ze op elkaar lijken. En op wie zou Mans het meest lijken. Vanavond brand ik ook voor jou grote broer een kaars.
Dank je wel lieverd, dikke knuffel x