Precies een jaar geleden zette ik mijn krabbelbegon ik ‘voor mezelf’Caat Kordaat was geboren š¤ Op voorhand had ik me voorgenomen het vooral ‘op zijn Cynts’ aan te pakkenVol enthousiasme, zoals de mensen om me heen mij ook kennenMaar wel volledig op mijn eigen manier En zo is het ook gegaan š Inmiddels schrijf ikContinue reading “Caat Kordaat 1 jaar”
Author Archives: Cynthia Poen
Niets liever
Een schrijver wil niets liever dan gelezen worden. Zo is het voor deze schrijver tenminste. Het is ongekend leuk om een reactie te krijgen van iemand die iets van je heeft gelezen. En het is verwarrend, onzeker en eenzaam. Huh? Ik hoor het je denken. Maar zo is het, echt. Juist omdat mijn schrijfsels zoContinue reading “Niets liever”
Rotsvast vertrouwen
Ik heb altijd een rotsvast vertrouwen gehad in onze meiden, ook tijdens de lastigere momenten in hun leven. Want ook al zijn ze nog jong, ze hebben al het nodige te verstouwen gehad. Die kracht, die ik bij beide zie, vind ik wonderschoon. Onze oudste wilde nooit naar de peuterschool,Ā ze huildeĀ net zolang tot ze mijContinue reading “Rotsvast vertrouwen”
Onbegrepen gedrag
Zo op het eerste oog is ze blij dat ze bij ons komt wonen. Een plek in een verpleeghuis is een noodzakelijk kwaad, zo denken de meeste van ons er tenminste over. Thuis oud worden is nou eenmaal een fijnere gedachte. Die eigen regie blijft behouden, en een mens kan rustig oud worden in eenContinue reading “Onbegrepen gedrag”
Het stigma van dat schoolniveau
Vanmorgen las ik een post op #LinkedIn die bij mij een vloedgolf van oude herinneringen losmaakte. De post ging over studiekeuzes, over het schoolniveau van je kinderen en de waarde die er in deze maatschappij aan wordt gehangen. Kijk maar naar de Cito-toets. Of naar de standaard vragen die je krijgt op verjaardagen of feestjes,Continue reading “Het stigma van dat schoolniveau”
Door de ogen van…
Goede zorg is van belang Warme zorg maar vooral ook passende zorg Ik was zestien toen ik in de gezondheidszorg ging werken Een guppie, een absolute snotneus Ik wist nog maar weinig van echt leed, de ruwe rauwheid van verdriet Wist Ć¼berhaupt amper iets, niet van zorg verlenen of van het leven an sich MaarContinue reading “Door de ogen van…”
Krijg de zenuwen…
Ik heb weer eens wat. Ik weet het hoor, ik krijg er ook het heen en weer van. Maar als ik mijn stukjes teruglees is net alsof het in mijn leven vooral feest en ladida is. Nee dus. Sinds ze dachten dat ik een nierbekkenontsteking had is er inmiddels alweer een week of wat verstreken.Continue reading “Krijg de zenuwen…”
Voorlezen
Tijdens het opruimen van onze zolder laat ik stapels rommel door mijn handen gaan, en het meeste kan gewoon richting de belt. Wat een zalig gevoel is dat, al die ruimte. Fanatiek sleep ik doos na doos naar beneden, tot ik een doos boeken tegenkom. Boeken weggooien doe ik zelden, zeker niet de echte mooie.Continue reading “Voorlezen”
Kwebbelen
Elke fase van onze kinderen vond ik leuk, en ja ook die puberjaren. Ondanks worstelingen, twijfels en andere onzekerheden, is het machtig mooi om je kinderen wonderschone mensen te zien worden. Maar als ik heel eerlijk ben, zou ik af en toe best een dagje terug willen naar toen. Niet om dingen anders te doen,Continue reading “Kwebbelen”
Onvermogen
‘Zorgen jullie vanaf nu maar voor haar, ik ga naar huis’. Hij is 92 en verblijft met zijn echtgenote bij ons op de afdeling. Ze kwamen direct vanuit het ziekenhuis bij ons wonen. Hand in hand liepen ze, ondersteund door familie, de afdeling op. Maar hij vind het nu wel mooi geweest. Hij mist zijnContinue reading “Onvermogen”