Author Archives: Cynthia Poen

De natuur is hier woest en prachtig en adembenemend. Ik kom woorden tekort om het te beschrijven. Stijle kliffen die woest oprijzen vanuit wilde stromen azuurblauw water, afgewisseld met zacht groene weides en veldbloemen in blauw, geel en wit. Rode klaprozen en oranje lieflijkheid staan gemoedelijk naast elkaar. We willen zoveel mogelijk genieten van alContinue reading “Autopech”

Zo’n camping is eigenlijk een heel bijzonder ding. Dat bedacht ik vannacht tenminste, toen ik in het holst van de nacht voor een plas over de camping liep. ( ja inderdaad, ik weiger nog steeds om emmertjes of iets van die strekking in te zetten) Het was bewolkt deze keer. Dus waar ik anders ademloosContinue reading “Campinggebeuren”

We koetelen door de dag en het is verrukkelijk. Elke nacht slapen we met gemak tien uur, eten wat, drinken koffie. Wandelen een rondje of pakken de fiets, en ook een stukkie sturen vinden we zalig. Ook al vergt dat laatste iets meer voorbereiding. De dagen rijgen zich ongemerkt aaneen. Het is voor het eerstContinue reading “Villedieu”

De rivier stroomt zoals het al decennia stroomt. En als ik er niet meer ben stroomt ze onverstoorbaar verder. Woest en wild, vol hartstocht, soms lieflijk en rustig. Als een eigen karakter is de rivier meegaand als ze daar zin in heeft en is ze op andere momenten tegendraads. Eigengereid. De natuur gaat hier zijn eigenContinue reading “Stromen”

Smalle kronkelstraatjes meanderen ogenschijnlijk eindeloos voort, achter elke bocht een nieuwe tafereel. Dikke stenen muren, verschoten lavendelblauwe luiken, hier en daar een tikkie scheef, en antieke deuren, donkerbruin en zwaar. Ruïnes en ware schoonheden staan hier zij aan zij. Uit de kieren van stenen muren ontspringt onkruid en overdadige golven van zoetgeurend roze, geel enContinue reading “Mijn liefde voor Frankrijk”

Dit jaar besloten we ons zwerfavontuur anders dan anders aan te pakken. Elk jaar ‘doen omdat we het altijd zo doen’ gaat tenslotte ook vervelen. Toeren met de auto is leuk, binnendoor en op zijn elfendertigst, maar teveel in de auto is niet de bedoeling. Ook omdat er voor volgend jaar al ‘een lange rondreisContinue reading “Goed is goed”

We zijn weer heerlijk op pad, de liefste en ik, ook al voelt het ineens wel een tikkie anders. Sinds die kleine kruimel er is maakt ze onherroepelijk deel uit van mijn dag. En ik moet me met enige regelmaat bedwingen om niet te vragen hoe haar dag verloopt, of ze lekker heeft geslapen enContinue reading “Op pad”