Category Archives: Mijn schrijversleven

Hij lag er al een poosje, een uitnodiging om op de radio te komen vertellen over ‘Zorgliefde‘. Bij de lokale radio welteverstaan. Maar ik durfde niet. Pur sec verwachtte ik heus geen hordes luisteraars, dat voorop gesteld, dus echt druk hoefde ik me niet te maken. Maar ja, geen controle natuurlijk, dat is een dingContinue reading “Op de radio”

Ik had de moed al opgegeven. Meermaals. En meermaals trok ik mezelf weer in de wedstrijd. Ik had me namelijk voorgenomen dat het ging lukken. En zoals mijn vader altijd zegt: wat in der kop zit, zit niet in der kont ( bedankt pap ;-)) Maar goed, het betekent zoveel als dat als ik mijnContinue reading “It giet oan!”

Sinds ik begon met het opschrijven van mijn zielenroerselen ben ik nogal gegroeid. Een meter of drie, ‘give or take’ een centimeter hier en daar 😉 Maar het is het beste, mooiste en meest waardevolle wat ik voor ‘mij’ heb gedaan. Ik ben meer dan wat ook, mezelf geworden. En dus durf ik ook steedsContinue reading “In de spotlight”

Bijzondere mijlpalen moet je vieren en terugkijkend zie ik dat het er veel zijn. Overweldigend veel. Het is pure verwennerij wat er in mijn leven gebeurd sinds ik ben gaan schrijven. Ik vergeet het weleens, dat ik al zo ontzettend veel mijlpalen behaald heb. Zojuist zocht ik het terug, op vier oktober 2018 stuurde ikContinue reading “Mijlpaal”

Dat ik toch ooit nog eens voor een groep zou staan. Om te praten he?! Want ik zei ook nog iets. Feitelijk ben ik gaan zitten, omdat ik mijn knieën niet vertrouwde maar toch. Ik heb het toch maar mooi gedaan. Om heel eerlijk te zijn heb ik niet onthouden wat ik gezegd heb, buitenContinue reading “Gastspreker”

‘Hi, jij bent Cynthia toch’? De liefste en ik staan in een kroeg, te kijken naar een optreden van een vriendin, als ik aangesproken wordt. Ik knik wat schaapachtig van ja. Het is een spannend moment want ik weet niet wat er nu gaat volgen. Voor hetzelfde geld hebben we samen geknikkerd en ben ikContinue reading “Hoge drempel”

Ik heb het altijd lastig gevonden om ruimte te nemen voor mezelf. Nog steeds. Lijfelijk op de voorgrond staan past niet bij me, achter de schermen of in de schaduwen verblijven voelt beter. Als ik een geschreven reactie krijg op alles wat ik schrijf voel ik dat weer levensgroot. Die complimenten kan ik in alleContinue reading “Live vind ik lastig”

Zo af en toe probeer ik nog weleens iets te leren wat buiten mijn capaciteiten ligt. Onhandig begeef ik me op een pad die niet als de mijne voelt. Soms werkt het, vaker werkt het niet. Zoals die bundel creëren. Zonder de hulp van stichting ‘Uit je ervaring‘ was het me niet gelukt. Dank jeContinue reading “Onhandig”

Na mijn meltdown van gister heb ik mezelf weer opgeraapt. Geen zin om te blijven hangen in al het geneuzel. Ook dat past echt bij wie ik ben. Mijn volgende stap is al uitgedacht, tijdens dat rondje duin vanmorgen. Vanzelfsprekend deed ik dat tijdens het wandelen. Soms moet je daar niet al te snel meeContinue reading “Vooruit met frisse moed”

Precies een jaar geleden zette ik mijn krabbelbegon ik ‘voor mezelf’Caat Kordaat was geboren 🤎 Op voorhand had ik me voorgenomen het vooral ‘op zijn Cynts’ aan te pakkenVol enthousiasme, zoals de mensen om me heen mij ook kennenMaar wel volledig op mijn eigen manier En zo is het ook gegaan 💚 Inmiddels schrijf ikContinue reading “Caat Kordaat 1 jaar”