Category Archives: Werken in de gezondheidszorg, ervaringen van een verpleegkundige

‘Hij is een stijfkop’, zegt zijn dochter, intens gesnik onderbreekt met enige regelmaat haar hartstochtelijke betoog. Zij zorgde voor hem, in haar uppie. Steeds een beetje meer, naarmate de jaren vorderde. Een vreemde in zijn huis accepteerde hij niet. Dus hielp ze hem met het huishouden, zorgde voor warme maaltijden en al het dagelijkse. DeContinue reading “Het laatste stukje”

Zorgen voor iemand van je eigen leeftijd confronteert dubbel, en ik krijg er altijd kippenvel van. Zeker als diegene een stempel als inoperabel en uitbehandeld heeft gekregen. Koos woonde in een minuscuul bovenhuisje, met een krakende smalle trap en een piepklein balkonnetje. Maar deze plek omvatte alles waar hij hartstochtelijk om gaf en alleen hierContinue reading “Koos”

Ze is oud en kwetsbaar, en slachtoffer van een oplichter. Ik voel verdriet als ik haar verhaal hoor. Langer thuis blijven wonen is een mooi streven, maar de wereld veranderd mee. De ondersteuning aan huis moet met minder mensen onder steeds meer mensen worden verdeeld. Dat die optelsom niet kloppend kan worden gemaakt snapt zelfsContinue reading “Slachtoffer”

Hij begeleidde dagelijks uitvaarten, en ineens kwam zijn eigen begrafenis razendsnel dichterbij. Hij was gelaten na die glasheldere boodschap, dat het leven eindig was wist hij allang. Dat laatste stukje van zijn leven wilde hij vullen met liefde, zoveel als mogelijk. Doordat die tumor op een welhaast onbereikbare plek zat was behandelen of grover ingrijpenContinue reading “Kletsen”

Met jas en tas sta ik in de smoezelige hal van een flatgebouw. Ik moet naar een adres op negen hoog. Dat zijn achttien trappen, als ik de automatisering oversla. Ik ben moe, aan het eind van een lange avonddienst, dus neem ik de lift, ik heb geen moed meer voor al die treden. TochContinue reading “Pechvogel”

Hij is stervende, we weten alletwee dat het niet heel erg lang meer zal duren. Toch houd hij zich met twee handen vast aan het leven, hij is nog lang niet klaar voor dat definitieve afscheid. Tijdens mijn late dienst wordt ik gebeld, zijn sonde zit verstopt. Hij heeft een bijzonder kwetsbare sonde die razendsnelContinue reading “Dierbare herinnering”

Ze woonde nog thuis, op de plek waar ze heel lang met haar man woonde en waar ze nu alweer jaren in haar eentje is. Kinderen kregen ze nooit en haar sociale netwerk is niet bestaand. Haar dagen vullen zich met studderen in haar eigen huis, met alleen haar eigen gezelschap. Zonder visite, zonder familieContinue reading “Gedwongen”