Mijn oudoom, Petrus Schol, roepnaam Piet, werd op vierentwintig september 1944 gefusilleerd in Leusden. Piet mocht maar achtentwintig jaar worden. Elk jaar sta ik stil bij de herdenking van de oorlogsslachtoffers, voel ik het belang ervan. Sinds een paar jaar voelt het persoonlijker, door het verhaal van de jongere broer van mijn oma. Het verhaalContinue reading “Overgeleverd aan willekeur.”
Monthly Archives: mei 2019
Dit ben ik, op papier
Schrijver zijn, en om vanuit gevoel te durven schrijven, is een enorme stap geweest. Want het is spannend om kwetsbaar te zijn, en ik blijf het een uitdaging vinden om mijn zielenroerselen te delen met de wereld. Op deze plek vind je een bonte verzameling verhalen. Geschreven met een knipoog of een traan. Blogs overContinue reading “Dit ben ik, op papier”
De weg terug bleek onvindbaar.
Hij is de grote broer van mijn lagere schoolvriendinnetje. Indrukwekkend, zoals alleen grote broers dat kunnen zijn. Lang, sportief en prachtige bruine krullen. Zachtaardig en een toonbeeld van een lieverd. Dat zag ik toen nog niet zo duidelijk, ik kijk in dat stadium van mijn leven vooral met bewondering naar hem, zoals dat gaat metContinue reading “De weg terug bleek onvindbaar.”
Groot gemis
Met mijn ogen dicht zie ik hem zo voor me, grote grijns, ondeugende ogen, alpinopet scheef op zijn hoofd. Mijn lieve oom, mijn vaders jongste broer Piet. Ze waren twee handen op een buik en super-sportief. Samen de Elfstedentocht schaatsen of Luik-Bastenaken-Luik fietsen. Meerdere marathons liepen ze samen. Een bijzondere man was hij, op een goedeContinue reading “Groot gemis”
Kamperen in je eigen dorp.
Kamperen in je eigen dorp. We willen het al jaren, maar vonden eenvoudigweg nooit het juiste moment. Altijd was er wel een plek waar we liever heen wilden, of het weer liet eenvoudigweg te wensen over. Tot dat paasweekeind. De weersvoorspellingen waren stralend, en ook de file voorspellingen beloofden drukte en chaos op de weg.Continue reading “Kamperen in je eigen dorp.”
Een overduidelijk gevoel van ongemak….
‘Het is prima te doen‘ zegt ze ’als je een beetje sportief bent’. Die laatste woorden zijn als een ongewilde uitdaging. Want ik wil gewoon graag tegen mezelf kunnen zeggen dat ik het kon, omdat ik sportief genoeg ben. Dus gaan we op weg naar de waterval. Voor het gemak vergeet ik even dat ikContinue reading “Een overduidelijk gevoel van ongemak….”
Kamperen
Langzaam komen ze aangereden richting onze eenzame kampeerplek, op het achterste deel van de #camping. Een spierwitte caravan achter een spierwitte auto, glanzend gepoetst. Ik ben jaloers natuurlijk, onze auto wordt dagelijks, met terugkerend enthousiasme, volgescheten door een colonne vogels. We hebben de moed inmiddels opgegeven en wassen onze #buscampertje pas als we echt nietContinue reading “Kamperen”
Eenvoud
Zoekend zie ik ze over de camping lopen. Elke kampeerplek meet hij minutieus uit. Ze staan sinds twee weken op de camping, hoor ik ze zeggen, maar nu moeten ze verkassen. Dat fijne plekje waar ze stonden was gereserveerd door een ander. Dus moest dat kampeermiddel bij een graadje of dertig worden verplaatst. Ogenschijnlijk hebbenContinue reading “Eenvoud”
Spannend
Ik verlang naar mijn bed, het loopt al tegen elven en mijn avonddienst zit er bijna op. Het voelt extra koud buiten, zo vanuit mijn warme autootje. Huiverend trek ik mijn jas wat dichter om me heen. De laatste cliënt van de avond is tevens een nieuwe, en zo’n eerste bezoek kost altijd wat meerContinue reading “Spannend”