Ik heb kriebels in mijn buik, al weken. Ik vind het zelf nogal kinderachting maar ik kan er geen fluit aan doen. Dus laat ik het heerlijk zijn. Sterker nog, ik omarm het.
De afgelopen twee jaar ging het niet door, ons volksfeest, en dat deed zeer. Alle mensen die net zo dol zijn als ik ben op dat feestje weten precies wat ik bedoel. Het elkaar ontmoeten, bandjes en muziek op elke straathoek en proosten tot we scheel zien. We dansen tot we niet meer kunnen. Gezelligheid twee punt nul, ik ben er dol op.
Ik ontmoet oude klasgenoten, vroegere buren en vrienden die ik een poosje uit het oog verloren was. Ik omhels, glimlach en galm heerlijk mee. Lachen, slierten en feesten, met elkaar hangen we de slingers van het leven op.
Feestje
Vanmorgen realiseerde ik me pas ten volle wat er de afgelopen jaren is gebeurd en wat we allemaal gemist hebben. Elk jaar heb ik rond deze tijd een sliert foto’s in mijn inbox, van de afgelopen jaren is de opbrengst behoorlijk schraal te noemen. Scrollend door alle foto’s van voorgaande jaren kan ik niet anders dan grinniken, man man wat een feest. We wisten er wel raad mee, mijn vriendinnen werden meestal de tent uitgeveegd aan het eind van de avond. Heel eerlijk, dan had ik het vaak al opgegeven, zij zijn nog veel fanatieker dan dat ik ben 🙂
Vanmiddag trappen we af, de zon beloofd ons de hele week in een aangenaam zonnetje te zetten en wellicht dat ik toch nog een fietser ontwaar tijdens de wielerronde vanmiddag. Beloven doe ik niks hoor, ik heb het vast rededruk met andere belangrijke zaken!
Heemskerk: ik wens jullie een fantastische ouderwets gezellige feestweek toe! Er is een hele grote kans dat je me volop knuffels ziet geven deze week 🙂