Welkom nieuw jaar!

Het is nog vroeg als ik in de auto stap en het lijkt alsof de wereld nog slaapt. Alsof ik de enige ben op die wereld die wakker is. Mijn haren zijn nat van de douche en de geur van mijn favoriete luchtje zweemt om me heen. Het is knus in mijn kleine autootje. Langzaam rijd ik onze straat uit, de verwarming staat op standje aangenaam en uit de boxen klinkt een kerstliedje. Overal om me heen zie ik lichtjes; de prachtige verlichting in de bomen langs de kerk zorgen meteen voor een stemmig kerstgevoel. Maar ook in de huizen en de straten van ons dorp is het volop kerst. Ik geniet van de knusse verlichting op deze donkere ochtend en mijn gedachten dwalen af naar de feestdagen.

Om me heen hoor ik regelmatig gemopper over alle verplichtingen die zich opstapelen in deze maand. Familiebezoekjes, veel geplan en geregel, het is altijd druk in december met al die speciale dagen.

Maar de feestdagen zijn ook altijd een tijd van terugkijken naar het afgelopen jaar wat wederom voorbij is gevlogen. En als ik de ellende op de wereld voor het gemak even opzijschuif is er een hele hoop waar ik blij en dankbaar voor ben. Want er zijn zoveel verhalen om me heen van gezinnen waar heel veel ziek is en verdriet om het verlies van dierbaren. Gezinnen met jonge kindjes waarvan dat leven bruut tot stilstand komt voor het echt mocht beginnen. De heftigheid van al die verhalen maakt dat ik me klein en nietig voel. In die laatste maand van het jaar voelt al dat verdriet heftiger, intenser. Want voorbij alle commercie en alle overvloed is dit bovenal een tijd van geven en samenzijn, van liefde en onzelfzuchtigheid en het gemis van geliefden voelt dan extra zwaar.

Vaak sta ik om middernacht aan de start van het nieuwe jaar in mijn achtertuin en luister ik naar het overweldigende geluid van kerkklokken en vuurwerk. Het klinkt voor mij als een mengeling van geluk en verdriet en het ontroerd me telkens weer. Dan denk ik aan iedereen die dat nieuwe jaar niet meer kan of mag verwelkomen en de wreedheid daarvan. Zoals ik laatst nog iemand hoorde zeggen:’ later begint nu, niet morgen’ en zo is het precies. Ik heb de dood te vaak onverwacht snel toe zien slaan. Hoe cliché ook, je gezondheid is echt je rijkste bezit.

Voor ons allemaal voelt het leven weleens alsof je je door een gruwelijke poel van drijfzand probeert te worstelen, ik ben daarop echt geen uitzondering. En ik voel me altijd reterijk als ik dat nieuwe jaar mag verwelkomen met de mensen van wie ik hou. Dan mag ik weer een heel jaar lachen, vol passie ruzieën en het weer goedmaken, vol overgave liefhebben en me , hopelijk onnodig, zorgen maken om al die lievelingen. Dan mag ik weer uitbundig genieten, stomme dingen doen en janken tot ik scheel zie. Leven, dan mag ik weer heerlijk met heel mijn ruimhartige hart leven.

Voor alle trouwe meelezers: Ik wens jullie hele mooie en vooral liefdevolle kerstdagen en een fantastisch 2020!