Skip to content
Menu
Cynthia Poen
  • Contact Formulier
Cynthia Poen
dierbaar

Persoonlijke verhalen

Posted on 21 december 20193 oktober 2020

Persoonlijke verhalen, als ze vanuit oprechtheid worden verteld kunnen ze me onverwacht emotioneren. Afgelopen zondag hoorde ik zo’n prachtig persoonlijk verhaal van een andere verpleegkundige.

Het deed me meteen denken aan al mijn eigen persoonlijke verhalen, en veel van die herinneringen bewaar ik zorgvuldig in mijn hoofd. Heel soms heb ik er ook een tastbare herinnering aan. Zoals die keer dat ik een boekenbon aannam, bij hoge uitzondering, van een weduwe. Ze drukte me op het hart om er, uit naam van haar overleden man, een mooi boek voor te kopen. Want tijdens al die nachten dat ik bij hem waakte, had ik het met hem over onze favoriete schrijvers, over mooie boeken en meeslepende verhalen. Hij had met haar gedeeld hoe fijn die gesprekken waren, in de stilte van de nacht. Dat mooie boek heb ik gekocht, en aan de binnenzijde schreef ik de reden waarom ik dat boek had gekocht. Het staat tot op heden nog steeds in mijn boekenkast.

Dierbaar

Een andere dierbare is die foto van mezelf als twintigjarige, in mijn wit gesteven uniform. Na mijn diplomering werkte ik een poosje in Heliomare in Wijk aan Zee, voor mij een hele andere wereld. Ineens zorgde ik voor mensen van, ongeveer, mijn eigen leeftijd. Wat een omslag was dat. Naast supergezellig, vond ik het ook vooral heel heftig. Alle pijn, al het verdriet en de grenzeloze moed die ik daar zag, raakte me diep.

De foto is gemaakt door een revalidant, door John, toen ik aan het werk was op zijn zaal. Hij is voor mij een onuitwisbare herinnering. John was een prachtige donkere man, echt een knappe vent. Hij kwam bij ons revalideren, nadat hij een dwarslaesie overhield aan een akelig auto-ongeluk. John sprak engels, dus ook dat was schakelen, maar we konden het ontzettend goed vinden samen. Die foto die hij van mij had gemaakt, heeft hij af laten drukken, en ik kreeg hem in mijn handen gedrukt toen hij naar huis mocht. Op de achterkant had hij voor mij een persoonlijke boodschap geschreven.

dierbaar

Die foto is een dierbaar bezit. Niet alleen omdat er op de foto een bleu jong ding staat, die regelmatig met het schaamrood op haar kaken stond op die mannenzaal. Door alles wat ze onderling naar elkaar brulden, wat was ik nog een meisje toen. Maar het brengt me ook weer even terug naar die mooie periode, en dat prachtige oprechte contact van toen.

Persoonlijke verhalen, mijn hart en hoofd zitten er vol mee.

Geef een reactie Antwoord annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Categorieën

  • Cynt blogt
  • Diversen
  • Ervaringen coronatijd
  • Ervaringen van een mama
  • Fictie
  • Kampeeravonturen
  • Met een knipoog
  • Warme herinneringen
  • Zelf klussen
  • Zorgblog

Archief

  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • januari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze site, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid

Meta

  • Inloggen
  • Berichten feed
  • Reacties feed
  • WordPress.org
©2021 Cynthia Poen | WordPress Theme by Superbthemes.com