Ik gok dat het inmiddels alweer een jaar of twee jaar geleden is, dat er bij een van mijn thuiszorg cliënten televisie opnames gemaakt zouden worden. Hij zou mee-schitteren in een prachtige documentaire. Dus was ik er die dag wat eerder dan anders, want hem verzorgen nam al gauw een kleine twee uur in beslag. Precies op tijd stond er een horde mensen voor de deur, gewapend met camera’s en enorme microfoons. Ik maakte me snel uit de voeten, ging verder met mijn werk en vergat het hele voorval.
Afgelopen week las ik een column over de televisieserie ‘Stuk’. De schrijfster schetste het verhaal van de documentaire en ik was direct geïntrigeerd. Want in die column stond één specifiek zinnetje, uitgesproken door een revalidant, en dat zinnetje raakte me diep.
Een jonge vent met een hoge dwarslaesie, had gezegd dat hij veel respect had voor het werk van de verpleegkundigen. Maar hij kon maar moeilijk aanvaarden, dat hij nu dat werk geworden was.
Dwarslaesie
Hoe gruwelijk moet dat zijn, om dat gevoel te hebben, dat je in plaats van alleen maar mens, ook werk geworden bent. Die gedwongen afhankelijkheid, en het inleveren van dat stuk regie over je eigen leven, dat heeft een enorme impact op een mens. Ik kom het vanuit mijn professie ook vaak tegen. Dan zie ik die worsteling om vanuit die enorme kwetsbaarheid, die drempel over te moeten stappen. Jezelf over te moeten geven aan een volslagen onbekende. Dat ene zinnetje, en de wanhoop die er in doorklonk, dat raakte me diep. Want het gaf zo helder, en tegelijkertijd ook zo enorm pijnlijk, die enorme afhankelijkheid weer, als je als mens ineens niet meer alles zelf kan.
Even later zat ik op mijn mobiel het eerste deel te kijken van ‘Stuk’, nog even snel voor ik aan het werk moest. En het is echt een prachtig gemaakte serie, integer, krachtig en kwetsbaar. Ontzettend leuk om ook een aantal oud-collega’s terug te zien, want zelf werkte ik ook een poosje in Heliomare. En die ene thuiszorg cliënt van toen, die kwam ook voorbij. Ik dacht meteen weer even aan dat moment dat zij met zijn allen opnames kwamen maken in zijn slaapkamer, terwijl ik de deur uitvluchtte.
Voor wie nog een mooie kijktip zoekt, dit is een absolute aanrader 🙂