Ik ben een schrijver, en daar ben ik retetrots op. Het duurde even, voor ik die woorden in mijn mond durfde te nemen in associatie met mezelf maar inmiddels doe ik het gewoon. Ik ben ook moeder, verpleegkundige, geliefde, dol op muziek en dansen, zelfs als ik wandel, ook dol op engelse detectives en knuffelen. Ik heb een absolute blinde vlek wat betreft mijn eigen kledingkeuzes, maar ik heb voelsprieten voor sfeer en wat andermans gevoelens betreft kan ik tussen de regels door luisteren. Al mijn hele leven worstel ik met mijn lange, verre van platte lijf. Ik ben een waaier, een verzameling van kwaliteitjes, eigenaardigheden, worstelingen en leukigheid. En zo zie ik ieder mens in deze wereld, als een bundeltje van van alles.
Wellicht teveel versimpeld maar zo kijk ik graag naar de wereld en naar iedereen die op deze aardbol woont. Iemands gedrag zegt meer over een persoon dan een seksuele voorkeur, politieke voorkeur of welke andere voorkeur dan ook. Mits je een ander mens geen schade berokkend zal het mij verder een zorg zijn wat je met je leven doet.
Gister stond in de krant dat er aparte lhbti parkeerplaatsen waren gemaakt in een Duitse stad, over hokjes gesproken. ik denk dan alleen maar ‘waarom’? Net zoals we kleding en toiletten gender neutraal moeten worden gemaakt, wederom ‘waarom’? Waarom willen we iedereen zo ontzettend graag in hokjes proppen, er labeltjes aan hangen en ter goedkeuring afstempelen? Al die prachtige, flamboyante, excentrieke paradijsvogels op deze wereld ringeloren, we zijn mensen, punt. Zorg dat elke toilet toegankelijk is voor iedereen, zonder stempeltjes, stickers en voorkeuren. Zet gewoon een maat in kleding, wie wat aantrekt moet diegene lekker zelf weten. Zonder uitgesproken poppetjes of tekentjes, lijkt me ruim voldoende.
Gender neutraal
Ik vermoed vooral dat ze anders niet weten hoe ze hun marketingcampagne vorm moeten geven of hoe ze ergens slaatjes uit kunnen slaan. En maar roepen, kijk mij eens onbevooroordeelt zijn. Om heel eerlijk te zijn, ik wordt er een soort van moe van, van al het gedoe. Zonder iemand tekort te willen doen, vooral dat, maar willen we nou echt voor iedereen een apart labeltje bedenken? Maak dan maar aparte parkeerplaatsen voor mensen die niet kunnen inparkeren of voor jonge gezinnen die een lading troep mee moeten sjouwen, als je dan toch iets bijzonders wil doen 😉 Groepen uitsluiten of bevoordelen is meestal olie op akelige vuurtjes en je bereikt ongeveer het tegenovergestelde. We zijn allemaal bijzonder en eigenaardig tegelijk.
Ik hoop vooral hartstochtelijk dat ik in geen van die hokjes pas of in een hele hoop tegelijk. Ergens bij horen is iets heel anders dan in een hokje gestopt worden. Laten we het lekker eenvoudig houden. We zijn allemaal mensen met een waaiertje van prachtige eigenschappen die ieder van ons bijzonder maakt, zonder uitzonderingen. Dat zou toch wat zijn, als dat het uitgangspunt is 😉
Dat van die hokjes zal altijd wel zo blijven, vrees ik. Wanneer mensen niet bezig zijn met het in hokjes plaatsen van anderen, zijn ze wel op zoek naar een hokje waar ze zelf het liefste in passen. Een mens is een mens. Met – inderdaad – een heel spectrum aan kleuren die allemaal bijdragen aan een bont pallet (waar ook de kleurtjes weer in ‘hokjes’ liggen…!) 😉
haha we zijn nou eenmaal gewoontedieren, doen we niks aan, weer een hokje 🙂 Maar een mens is inderdaad een mens, en ik zou het zo fijn vinden als we elkaar nou eens nemen zoals we zijn, in plaats van dat eeuwige oordelen en veroordelen. Leuk dat je de moeite neemt om te reageren!
Dank je wel. Ik ben geen schrijver en blij dat jij verwoord wat ik denk.
Graag gedaan Ineke!